خانواده زندانیان سیاسی که عضوی از آنان در زندان اوین به سر می برد برخلاف شرایطی که برای زندانیان غیرسیاسی در نظر گرفته شده مجبورند برای هربار ملاقات حضوری به دادستانی مستقر در نقطه ای دیگر از شهر تهران مراجعه و مجوز برای ملاقات اخذ کنند. اتلاف وقت در دادستانی فارغ از اصل پاسخ مثبت یا منفی به درخواست آنان در کنار دوری مسافت تا زندان از یک سو و معطل ماندن چندین ساعته در سالن ملاقات از سوی دیگر، یک روز کامل از وقت خانواده های تهرانی و تا دو روز وقت و هزینه از خانواده های شهرستانی تنها برای نیم ساعت ملاقات حضوری می طلبد. این موضوع تبعیض آشکار در نحوه رفتار با زندانیان بر اساس اتهامات آنان تلقی می شود.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، خانواده های بسیاری از زندانیان سیاسی به روند اخذ مجوز ملاقات حضوری از قاضی ناظر بر زندان (حاجیلو – مستقر در دادستانی حوالی خیابان ارگ) و مشکلات و اتلاف وقت زیاد معترضند.
این مشکلات البته برای بسیاری از خانواده هایی که ساکن تهران نیستند، دشواری بیشتری به دلیل طی مسافت ایجاد می کند.
اتخاذ چنین رویه ای از سوی مقامات امنیتی-قضایی در حالی است که روند مورد اشاره برای زندانیان غیر سیاسی یا امنیتی، در قسمت اداری زندان اوین و با محدودیت کمتری انجام می شود.
یکی از کسانی که عضو خانواده خود را بعنوان زندانی سیاسی در زندان اوین دارد به گزارشگر هرانا توضیح داد: “برای یک خانواده تهرانی حداقل دوساعت وقت تا دادستانی رفتن و بعد طی مسافت تا زندان طول می کشد. بعد از آن هم معطلی زیاد در سالن ملاقات است که هر بار دستکم ۴ تا ۶ ساعت خانواده ها معطل می شوند تا مدت نیم ساعت زندانی خود را ملاقات کنند. بر اساس این رویه یک نصف روز زمان فقط برای گرفتن مجوز دادستانی و انجام نیم ساعت ملاقات برای خانواده های تهرانی می خواهد که اگر همین مقدار زمان را هم برای رفت و بازگشت به خانه اضافه کنیم یک روز کامل شهروندان تهرانی و دست کم دو روز وقت خانواده های شهرستانی باید صرف یک ملاقات حضوری کوتاه کنند.”
این منبع مطلع ادامه داد: ” اگر عضو خانواده ای مثلا فرزند زندانی با این شرایط برای ملاقات بیاید دیگر به مدرسه اش نخواهد رسید.”
یکی دیگر از اعضای خانواده های زندانی سیاسی که ساکن شهرستان است نیز در این رابطه به گزارشگر هرانا گفت: “خانواده هایی که ساکن تهران نیستند اگر از شهرستان های نزدیک بخواهند برای ملاقات حضوری بیایند بایستی صبح بسیار زود راه بیفتند و اگر مسافت شان کمی دورتر باشد، بایستی از یک روز قبل چاره ای بیاندیشند.”
تمام این صرف زمانها در حالی است که هیچ تضمینی برای قبول درخواست خانواده ها از سوی “حاجیلو، قاضی ناظر بر زندان اوین” برای نیم ساعت ملاقات حضوری وجود ندارد و چه بسا خانواده هایی که دو روز وقت و هزینه کردند اما موفق به دیدار فرزندان خود نشدند.
این مشکل مضاعف در حالی است که زندانیان غیرسیاسی و خانواده های آنان از این قاعده مستثنی هستند و صرفا درخواست های خود را در همان محل ساختمان زندان طرح و پیگیری می کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر