من محمود ناجی زندانی امنیتی از سوی دادگاه نظامی به ۱۰ سال حبس محکوم شده ام و در زندان رجایی شهر بند دو دارالقران هستم. آنچه که می خواهم بنویسم نه از روی بغض و کینه بلکه واقعیتی از بی قانونی و نقض آشکار حقوق زندانیان در زندان رجایی شهر است.
متاسفانه مسئولین سازمان زندان ها و مسئولین قضایی در کمال وقاحت و بی شرمی چشمان خود را بر روی آنچه که امروز در زندان رجایی شهر می گذرد و رفتار کینه توزانه داریوش امیریان مدیریت داخلی زندان که عامل مرگ و ضرب و شتم ده ها زندانی است بسته اند. مسئولان زندان رجایی شهر هیچ ارزشی برای جان زندانیان قائل نیستند و هیچ قانونی در رابطه با زندانیانی که حاضر به حضور در دادگاه نیستند وجود ندارد و این افراد با برخورد وحشیانه همراه با ضرب و شتم مسئولان روبرو می شوند.
روز سه شنبه ۲۵ خردادماه مثل همیشه وقتی از رفتن به دادگاه خودداری کردم با واکنش تند و تشدید پاسدار بندهای دارالقران آقایان زنگنه و خانجانی سایر افراد در حضور روحانی بند به نام محققی رئیس بند دارالقران روبرو شدم که منجر به آسیب دیدگی و شکستگی دست راستم شد. شاهد این ماجرا زندانی سپاسی بهنام ابراهیم زاده بود که نسبت به این رفتار واکنش و اعتراض نشان داد اما مسئولان زندان خصوصا امیریان که از بهنام به دلیل افشاگری هایش عصبانی است وی را به حفاظت زندان منتقل کرد و در حضور یوسف مردی رئیس حفاظت توسط یکی از ماموران حفاظت به نام مضارب او را به دلایل اعتراض و دفاع از من و سایر زندانیان مورد بازجویی قرار دادند.
اما این تنها یک مورد از رفتار وحشیانه و کینه توزانه مسئولان و ماموران زندان رجایی شهر است. داریوش امیریان مدیر داخلی زندان در کنار انتقال تعدادی از زندانیان به بندهای دیگر زندانی علی اشرف پروانه را با پای شکسته تنها به دلیل ارتباط با زندانیان سیاسی و امنیتی از جمله ارتباط با ابراهیم زاده به بند چهار منتقل کردند. جرم علی اشرف پروانه تنها این بود که در برابر یکی از زندانیان مزدور که چندی پیش قصد حمله به ابراهیم زاده و ایجاد درگیری داشت ایستاده و مانع از صدمه رساندن وی به ابراهیم زاده شده بود.
علی اشرف در اعتراض به انتقالش در حال حاضر در اعتصاب غذا به سر می برد این در حالی است که علی اشرف قبل از این به داریوش امیریان هشدار داده بود که در بند چهار و ۶ دشمن داشته و عده ای از زندانیان در آن بندها با وی مشکل دارند و با انتقالش امکان ایجاد درگیری و ضرب شتم وی وجود دارد و به همین خاطر حاضر نشد به بند چهار و یا ۶ برود. از سال گذشته تا کنون ده ها زندانی از روی کینه توزی داریوش امیریان از بندی به بند دیگر منتقل شده اند، که عده بسیاری از آنها در اثر درگیری های خونین جان خود را از دست داده اند. مرگ مشکوک زندانیانی چون غلام کونانی در بند سه، سیامک بنده لو، مجتبی بیگدلی، مهدی ایاز از بند یک و ده ها زندانی دیگر که تنها با دستور و چراغ سبز امیریان جان خود را از دست داده اند. فساد کاری و اخلاقی امیریان به قدری است که حتی به لوازم زندانیان قصاصی و اعدامی رحم نمی کند و لوازم این افراد را مصادره و در بین سایر زندانیان به فروش می رساند. اما می شود از مدیریت داخلی زندان که هر سحرگاه چهارشنبه شاهد قصاص و اعدام زندانیان در محل اعدام و قصاص است انتظار دیگری داشت؟؟!! داریوش امیریان و مسئولان که زندان را به شکنجه گاه و قتلگاه تبدیل کرده اند، باید مورد بازخواست و تنبیه قرار گیرند.
محمود ناجی زندانی امنیتی زندان رجایی شهر کرج خردادماه ۱۳۹۵
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر