۱۳۹۴ اسفند ۱۴, جمعه

سیف‌الله صمدیان: تلویزیون بدهکار ملت ایران است

دبیر جشن تصویر سال و جشنواره فیلم تصویر گفت: سیمای جمهوری اسلامی ایران بابت نشان ندادن خیلی از واقعیت‌های زندگی واقعی مردم ایران و جایگزین کردن آن با چیزهایی که اصولا و احتمالا به دل خیلی‌ها نمی‌نشیند، خیلی بدهکار ملت ایران است.
به گزارش ایسنا، نمایش فیلم «زنی که نام ندارد» ساخته فرزاد خوشدست در جشنواره فیلم تصویر در حالی به نمایش درآمد که جمعیت زیادی در تالار شهناز خانه هنرمندان ایران از پیشگامان سینمای مستند گرفته تا مدیران فرهنگی و شبکه مستند سیما حضور داشتند.
سیف‌اله صمدیان، دبیر جشنواره فیلم تصویر با اشاره به جمعیت زیادی که شامگاه ۱۳ اسفند ماه برای تماشای این فیلم به خانه هنرمندان ایران آمده بودند، گفت: حضور بیش از انتظار این همه تماشاگر سه دلیل می‌تواند داشته باشد، یا سینمای مستند این همه قدرت پیدا کرده یا جشنواره تصویر سال انقدر مهم شده یا فرزاد خوشدست و همسرش دری رضایی کار بلدند که این همه تماشاچی قبولشان دارند!
دبیر جشن تصویر سال و جشنواره فیلم تصویر عنوان کرد: بار‌ها گفته‌ام سیمای جمهوری اسلامی ایران بابت نشان ندادن خیلی از واقعیت‌های زندگی واقعی مردم ایران و جایگزین کردن آن با چیزهایی که اصولا و احتمالا به دل خیلی‌ها نمی‌نشیند، خیلی بدهکار ملت ایران است، به همین دلیل متاسفانه قبله تصویری خیلی از مردم ایران کانال‌های تلویزیونی آن‌سوی مرز‌ها شده است و کانون خانواده‌ها و خیلی از مسایل بنیادی ما متاسفانه از طریق سریال‌های بسیار سخیف ترکیه و… دستخوش بی‌هویتی فرهنگی و اجتماعی شده‌اند.
صمدیان گفت: حیف است که ما اینقدر چشم‌هامان را به روی واقعیت ببندیم و در این وضعیت گیر کنیم و نتوانیم مردم را مشتاقانه پای تلویزیون بنشانیم. با این حال با آمدن مدیریت و گروه اجرایی جدید شبکه مستند این امیدواری پیش آمده که این عظمت و خلاقیتی که در فیلم‌های مستند هست را بشود به گونه‌ای به بینندگان منتقل کنند و مردم را خیلی واقعی‌تر و از ته دل بنشانند پای شبکه‌های تلویزیون ایرانی.
او اضافه کرد: خودتان بهتر می‌دانید بیشتر از ۲۰ درصد برنامه‌های تلویزیونی دنیا نمی‌تواند خبر و فیلم‌های سینمایی باشد، بقیه‌اش یا مستند است و یا برنامه‌های تولیدی دیگر که ما در ایران از آن غافلیم. بعد‌ها هم که پشیمان شویم دیگر راه برگشت نخواهیم داشت. امیدوارم حمایت از ساخت فیلم‌های مستندی مثل «زنی که نام ندارد» که این دو جوان به سختی انجام داده‌اند و من از روز اول در جریان کارشان بودم، ادامه دار باشد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر