مهدی و حسین رجبیان دو برادر محبوس در زندان اوین، طی نامه‌ای از زندان از هنرمندان سراسر جهان خواستند، نسبت به نوع برخوردهای قوه‌ی قضاییه «واکنشی مسالت‌آمیز در شأن هنر» نشان داده و آن را مورد «نکوهش» قرار دهند. این دو برادر هم‌چنین از هنرمندان و مردم خواستند که «در این تنگنا» تنهای‌شان نگذاشته و همچون همیشه یادآور احوال‌شان باشند که فراموش شدن، «بزرگترین درد برای انسانهاست.»
متن این نامه که خطاب به «مردم عزیز ایران» تنظیم شده، به شرح زیر است:
مردم عزیز ایران
از آنجا که مجال هیچ‌گونه توضیحی در خصوص پرونده‌‌ی قضایی‌مان نمانده، تنها در این مجال به وصف گوشه‌ای از آن‌چه که در طول این چند ماه در زندان اوین بر ما گذشته، بسنده خواهیم کرد، شاید مقامات قضایی کشور که به شکل غیر قابل باوری، از اوضاع مطلع و از آن اظهار بی‌اطلاعی کرده‌اند، در این خصوص از ماوقع به صورت کامل باخبر شده و جای هیچ‌گونه بهانه‌تراشی نداشته و واکنش درخور یک هنرمند را در این راستا از خود نشان دهند؛ چرا که غیر از هنر، دغدغه‌ای نداشته و هیچ‌گونه تأکید با استفاده از هر کلمه و ترجیح‌بند موسوم یا غیر موسومی هرگز نمی‌تواند بر این تعهد سرپوش بگذارد و از آن دغدغه‌ی جاودان در ما بکاهد؛ پس با دیدگاهی برآمده از هنر باید اذعان داشته باشیم که هیچ‌کدام از مقامات تاکنون به وعده‌هایی که به ما دادند عمل نکرده و به خواسته‌های ما در کمال ناباوری و تعجب پاسخی قانع کننده و منطقی نداده‌اند.
بارها برای ادامه‌ی درمان بیماری «مهدی رجبیان» در خارج از زندان، با استفاده از ایام مرخصی استحقاقی مکاتبه و مناظره داشته‌ایم، که سرانجام با اعتراض ایشان به اوضاع بلا تکلیف‌مان، این ماجرا با جدایی و انتقال‌شان به اندرزگاه هشت زندان اوین همه‌ی امیدها را در این خصوص به باد فنا داد.
جدایی و دور نگه داشتن‌مان از هم، فشار روانی، جسمی و اقتصادی فراوانی به ما وارد نموده، تا جایی که دست به اعتصاب غذا زده و این اعتصاب، سرانجامی جز تشدید بیماری برای هر دوی‌مان و البته عفونت ریوی «حسین رجبیان» و انتقال ایشان برای یک‌هفته درمانی به بیمارستان امام خمینی را در پی داشت که خود جای بحث مفصلی دارد که از این مجال خارج است.
خاطرنشان می‌کنیم ماجرای اعتصاب با مداخله و دیدار رسمی فرستاده مخصوص دادستانی جهت پیگیری اوضاع و دادن اطمینان خاطر نسبت به انتقال «مهدی رجبیان» در اسرع وقت و در کنار هم قرار دادن دو برادر همچون گذشته، شکسته شد؛ ولی تاکنون آن مقام فرستاده مراجعتی نداشته و با گذشت نزدیک به دو ماه همچنان اوضاع رو به وخامت گراییده است و به نظر می‌رسد آن مقام والا، به نوعی ما را فریب داده تا سرپوشی بر این اعتصاب غذا گذاشته و در آن اختلال ایجاد کرده تا پیامدی دلخواه برایش در پی داشته باشد.
البته عجیب‌تر از همه‌ی اینها هنگامی بود که ما را از حق قانونی دیدار با وکیل محروم کرده و هیچ جواب قانع کننده‌ای برایمان در نظر نگرفتند و در اعتراض ما هم از این به بعد با خانواده و وکیل ملاقات نخواهیم کرد.
اکنون با وصف حال‌مان توسط این نامه، از همه‌ی هنرمندان سر تا سر جهان خواهشمندیم که نسبت به این نوع برخوردها واکنشی مسالت آمیز در شأن هنر نشان داده و آن را مورد نکوهش قرار دهند و ما را در این تنگنا تنها نگذاشته و همچون همیشه یادآور احوال‌مان باشند و قرار را به فراموشی نگذارند که فراموش شدن بزرگترین درد برای انسانهاست.
در آخر به مقامات قضایی کشور اعلام می‌داریم که اگر اوضاع به همین منوال ادامه یابد و خواسته‌های به حق و قانونی‌مان همچنان مورد بی توجهی قرار گیرد و ما را از حقوق قانونی و تعریف شده‌مان از جمله مرخصی استحقاقی جهت پیگیری و درمان بیماری بی‌نصیب بگذارند، به اوضاع موجود در کمال ناباوری واکنشی نشان داده و از تاریخ معینی در آبان‌ماه اعتصاب غذای محکم‌تری خواهیم داشت، البته این‌بار هیچ قدرت یا مقامی نمی‌تواند جلوی اعتصاب‌مان را سد کرده و آن را به شکست بکشاند، مگر شأن حضور آزادی برای هر دوی‌مان.
حسین رجبیان، فیلم‌ساز زندانی
مهدی رجبیان، نوازنده و آهنگساز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر