قصه‌ی پر از درد علیرضا رجایی این روزها تیتر بسیاری از روزنامه‌ها و سایت‌های خبری است. روزنامه نگاری که به زندان رفت ، ۴ سال حبس ناعادلانه را تحمل کرد و هنگامی که آزاد شد با درد جدیدی مواجه گشت. رجایی در زندان دچار بیماری سرطان سینوس شد ، پزشکان بهداری اوین نتوانستند بیماری او را تشخیص دهند و بارها به مسوولان قضایی نامه دادند که این زندانی سیاسی باید به خارج زندان و پیش پزشک متخصص اعزام شود.
اما مسوولان امنیتی و قضایی چون بسیاری از موارد نسبت به سلامت زندانیان سیاسی بی توجه بودند و از اعزام او جلوگیری کردند. نتیجه‌ی این بی توجهی‌ها شد رشد سرطان و امروز پزشکان مجبور شدند چشم او را تخلیه و بخش‌هایی از فک فوقانی و عضلات صورت را بردارند.
غلامرضا رجایی برادر علیرضا رجایی که خودش پزشک است در مورد وضعیت فعلی برادرش به روزنامه «اعتماد» می‌گوید: « همان‌طور که می‌دانید عمل ایشان ١۴ ساعت به طول انجامید. فک فوقانی به صورت کامل برداشته و در نتیجه حرف زدن و غذا خوردن برایش بسیار سخت شده است. می‌توان گفت که عضله جویدن اصلی صورت و حدقه چشم برداشته و خود چشم نیز تخلیه شده است.»
وی در ادامه در توصیف شرایط عمومی فعلی علیرضا رجایی افزود: «به هر شکل این عمل یک عمل وسیعی بوده است و با وجود آنکه خونریزی از محل عمل یعنی بینی ادامه دارد حال عمومی خوبی دارد. از سوی دیگر در نتیجه شرایط فعلی، تعداد گلبول‌های سفید و قرمز بدن ایشان بسیار پایین آمده است که در نتیجه احتمال ابتلا به عفونت را بالا برده است. با این حال از آنجایی که خود و بدون دستگاه تنفس می‌کند و مایعات را خودش هرچند به سختی می‌خورد، می‌توان گفت که حال عمومی خوبی دارد».
برادر علیرضا رجایی شرایط جسمی و روحی برادر را بیشتر توضیح می‌دهد: «غذا خوردن برای وی هم‌اکنون بسیار سخت است چرا که نصف صورت و لب کاملا برداشته شده و عدم وجود فک فوقانی سمت راست لب، غذا خوردن را مختل می‌کند. اما از لحاظ روحی باید بگویم که بسیار قوی و محکم است. البته طبیعتا خانواده و اطرافیان شرایط روحی خوبی ندارند و از این شرایط شوکه هستند اما خود ایشان خوب است.تلاش می‌کند حتی به ما هم روحیه بدهد».
غلامرضا رجایی در مورد علت شیوع و ابتلای برادر خود به این بیماری می‌گوید: «این روند تقریبا از اسفند ماه سال ٩٣ آغاز شد. در قسمت فوقانی فک خود احساس درد داشت که با مراجعه به بهداری زندان و خوردن مسکن تا اندازه‌ای حل شد اما در خرداد ماه سال ٩۴ توده از سینوس بیرون آمد و برجسته شد که همان زمان من در ملاقات‌هایم با وی تاکید کردم که باید اسکن از صورت انجام شود.»
وی افزود: «پنج مرتبه از سوی بهداری زندان اعزام به خارج از زندان برای اسکن و عکسبرداری تجویز شد که متاسفانه این اجازه داده نشد. تا آبان‌ماه سال ٩۴ که وی از زندان آزاد شد، می‌شود گفت اقدام درمانی خاصی برای او صورت نگرفته بود که همان زمان اسکن انجام و متوجه شدیم که تومور بدخیم و بسیار وسیع است.»
رجایی یادآور شد: «از آنجایی که این تومور استخوان حدقه چشم هم درگیر بود، پزشکان می‌دانستند که با عمل بسیار مشکلی روبه‌رو هستند که از همین‌رو پنج دوره شیمی‌درمانی صورت گرفت که البته بعد از این ٣۵ جلسه رادیوتراپی تومور تا اندازه‌ای کوچک شد اما در عرض دو ماه مجددا این تومور بزرگ شد که در نهایت پزشکان تصمیم به انجام این عمل وسیع گرفتند».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر