دبیر شورای نگهبان با اشاره به اصل ۱۵۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که اجتهاد ، عدالت ، آگاهی به امور قضایی و مدیر و مدبر بودن را از ویژگی‌های رئیس قوه قضائیه برمی‌شمارد ، مدعی شد : وقتی فردی با چنین ویژگی‌های مهمی توسط مقام معظم رهبری انتخاب شده است ، آیا مصلحت است که کسی او را با صراحت زیر سؤال ببرد و هتک حرمت کند؟
روز به روز دایره‌های نقد در نظام جمهوری اسلامی تنگ تر می‌شود. رییس قوه قضاییه به زعم دبیر شورای نگهبان قابل نقد نیست، چرا که رهبری او را انتخاب کرده است. در نظامی که قرار بود از صدر تا ذیل آن نقد شود، کرسی‌های آزاد اندیشی در آن برگزار شود و هیچ مقامی خارج از دایره نقد نباشد، روز به روز افراد بیشتری از دایره نقد خارج می‌شوند.
رییس قوه قضاییه را نباید نقدر کرد چرا که رهبری او را انتخاب کرده است، حتما محسنی اژه‌ای، جعفری دولت آبادی و منتظری نباید نقد شوند چرا که منصوبان، منصوب رهبری هستند، حتما قاضی‌های دادگاه انقلاب نیز نباید مورد سوال قرار گیرند که منصوب، منصوبان، منصوب رهبری هستند و البته حتما این مساله شامل دیگر منصوبین رهبری نیز می‌شود و دایره نقد فقط شامل منتخبین مردم است.
هرچند که رهبری نظام بارها تاکید کرده که نقد از او آزاد است و نباید با نقادان برخوردی صورت گیرد و بارها گفته است که او را نقد کنند، اما نیروهای امنیتی، بازجوها و ولایتمداران چه بسیار خبرنگاران، روزنامه‌نگاران و فعالان سیاسی را به دلیل کمترین نقد راهی زندان کردند و یا در رسانه‌هایشان با برخوردهای تند و سرکوب گرایانه مانع از نقد به رهبری شدند و البته از ترس قوه قضاییه و همین نیروهای سرکوب‌گر هیچ روزنامه‌ای جرات کمترین نقدی به رهبری را ندارد.
احمد زیدآبادی روزنامه نگاری است که در نامه‌ای به رهبری سالها پیش، سیاست‌های هسته‌ای نظام را نقد کرده بود. در سال ۸۸ هنگامی که بازداشت شد از طرف بازجوها بارها و بارها تحت فشار قرار گرفت که چرا به رهبری نامه نوشته و چرا از او انتقاد کرده و از جانب آنان تهدید شد که کاری می‌کنند با او که دیگر جرات انتقاد از رهبری به سرش نزند.
حضرت علی(ع) یکی از وظایف حاکم را به زیبایی اینگونه توصیف کرده است:” و برای مراجعه کنندگان، زمانی را قرار بده که شخصاً به امور آنها رسیدگی کنی. برای آنها مجلسی قرار بده که عمومی باشد و در آن برای خداوند تواضع کنی و لشکریان و یارانت را از آن مجلس دور ساز، تا هر کس بدون ترس و لکنت صحبت کند.”
طبق توصیه حضرت علی، حکومتی که دایه دار نام علی (ع) است باید نقد را گرامی بدارد، شهروندانش نباید از اندک نقدی لکنت زبان بگیرند و راهی زندان‌ها شوند. برای یک روز حضور سخنگوی دستگاه قضا در میان دانشجویان و پرسیدن سوال‌های انتقادی نهضت تشکر نباید راه بی‌افتد که چنین امری باید روال چنین جامعه ای باشد، به خاطر کمترین انتقاد از رییس دستگاه قضا حبس و شلاق نباید وجود داشته باشد و از رهبری تا رییس قوه قضاییه، تا رییس جمهور و فرمانده سپاه و هر مقامی از انتصابی تا انتخابی باید و لازم است که نقد شوند.
اما گویا در جامعه‌ای که نام علی را یدک می‌کشد حد و حدود نقد سخت تر شده است. دبیر شورای نگهبان می‌گوید رییس قوه قضاییه را نقد نکنید و حتما آملی لاریجانی هم خواهد گفت جنتی را نقد نکنید که ما هر دو از منصوبان رهبری هستیم. این انتصاب‌ها چه حقی برای صاحبان منصب ایجاد می‌کند که خود را از نقد بری بدانند در حالیکه منصوب کننده‌شان نیز خود باید نقد شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر