۱۳۹۷ فروردین ۱۱, شنبه

عفو بین الملل خواستار اقدام فوری جهت آزادی دراویش زندانی در اعتصاب غذا شده است


 

 طی بیانیه‌ای خواستار اقدام فوری جهت آزادی هشت تن از بازداشت شدگان از اقلیت   که از ۷ فرودین سال جاری در اعتراض به شکنجه و دیگر رفتارهای بیرحمانه و غیرانسانی دست به اعتصاب غذا زده‌اند ، شده است. یکی از بازداشت شدگان تهدید شده که اگر اعتراف نکند به همسرش در برابر او تجاوز خواهد شد. این مردان که از تاریخ یک اسفند در بازداشت به سر می‌برند نیاز به مراقبت‌های پزشکی به خاطر جراحات هنگام بازداشت دارند. از این رو سازمان عفو بین‌الملل با صدور این بیانیه خواستار اقدام فوری جهت آزادی بازداشت شدگان شده است.
این نهاد مدافع حقوق بشر که مقر آن در لندن است در بیانیه خود گفت؛ هشت تن از بازداشت شدگان از اقلیت دراویش گنابادی در ایران در ۷ فرودین اعلام کردند که در اعتراض به شکنجه و دیگر رفتارهای بیرحمانه و غیرانسانی دست به اعتصاب غذا زده‌اند. گفته شده است که “عباس دهقان” یکی از بازداشت‎شدگان تهدید شده که اگر اعتراف نکند به همسرش در برابر او تجاوز خواهد شد. این مردان که از تاریخ یک اسفند در بازداشت به سر می‌برند نیاز به مراقبت‌های پزشکی به خاطر جراحات هنگام بازداشت دارند.

“جواد خمیس آبادی”، “کیانوش عباس زاده”، “احمد موسوی”، “نورعلی موسوی”، “مهدی اسکندری”، “امیر لباف”، “میر صادق” و “عباس دهقان” از روز ۷ فروردین در اعتراض به شرایط بازداشتشان که گفته‌اند همراه با شکنجه بوده اعلام اعتصاب غذا کرده‌اند.

این مردان در بازداشتگاه آگاهی شاپور در تهران که تحت نظارت نیروی انتظامی است، نگهداری می‌شوند. این بازداشتگاه به اعمال شکنجه برای اعتراف‌گیری مشهور است. روش‌های معمول شکنجه که از این بازداشتگاه گزارش شده شامل این موارد می‌شود: “مشت و لگد، ضرب و شتم با لوله پلاستیکی، کابل یا شلاق؛ بسته شدن به لوله یا دیگر وسایل به مدت طولانی و انواع مختلف آویزان کردن که یکی از شناخته‌شده‌ترین آنها روش “جوجه کباب” است. در این روش، شخص را با دست و پای بسته از یک لوله افقی آویزان کرده و شلاق می‌زنند”.
اعتصاب‌کنندگان در تاریخ یک اسفند ۱۳۹۶ به خاطر شرکت در تظاهراتی دستگیر شدند که با استفاده نیروهای امنیتی از ضرب و شتم، اسلحه گرم، ماشین‌های آب‌پاش و گاز اشک‌آور به خشونت کشانده شد و در آن بیش از ۳۰۰ نفر دستگیر شدند. این افراد ابتدا به زندان فشافویه در نزدیکی تهران منتقل شدند و سپس برای بازجویی به آگاهی شاپور فرستاده شدند و خانواده‌های برخی از آنها به مدت چندین هفته از وضعیت و محل نگهداری آن‌ها اطلاعی نداشتند. مقامات گفته‌اند آن‌ها تا زمان اتمام بازجویی‌ها حق دسترسی به وکیل را ندارند.

بر اساس اطلاعات دریافت شده توسط عفو بین‌الملل، عباس دهقان تحت فشار قرار دارد تا اعتراف کند که در درگیری‌های ۳۰ بهمن یک عضو بسیج را عامدانه با ماشین زیر گرفته است. اعضای جامعه دراویش با رد این اتهام ادعا کرده‌اند که این مرد بسیجی به شلیک نیروی انتظامی، که به اشتباه تصور کرده او جزء معترضان است، کشته شده است. تصاویر منتشر شده در رسانه‌های حکومتی آثار گلوله بر بدن این مرد بسیجی را نشان می‌دهد.

بر اساس اطلاعاتی که به دست عفو بین‌الملل رسیده، عباس دهقان تهدید شده است که اگر اعتراف نکند به همسرش در برابر او تجاوز خواهد شد.
لازم به ذکر است فرهاد نوری، از فعالان حقوق دراویش ساکن استرالیا، پیش‌تر به رادیو فردا گفت یکی از بازداشت‌شدگان به نام عباس دهقان برای اعتراف اجباری به رانندگی خودروی سمند در رویدادهای گلستان هفتم تهدید شده است که اگر همکاری نکند «در جلو چشم او به همسرش تجاوز خواهد شد».
همچنین در تاریخ ۲۰ مارس ۲۰۱۸ (۲۹ اسفند ۱۳۹۶) مسئول سیاست حقوق بشری دولت آلمان، با اشاره به جریانات اخیر اعتراضات دراویش گنابادی گفته بود: “من نگران وضعیت دراویش گنابادی بازداشت‌شده در جریان اعتراضات و افزایش خشونت‌ها هستم.

تظاهرات مردم اهواز در اعتراض به تبلیغات تبعیض‌ آمیز و تفرقه‌ افکنانه صدا و سیما



 ،  ،  ،  ،  ، و هویت شماری از شهروندانی است که شب گذشته ۱۰ فروردین در تظاهرات بازداشت شدند.......
تظاهرات مردم اهواز در اعتراض به تبلیغات تبعیض‌آمیز و تفرقه‌افکنانه صدا و سیما آغاز شده است.

کودک‌ آزاری در مشهد ؛ قتل دختر بچه ۷ ساله



بازپرس  دادسرای عمومی و انقلاب مشهد از دست‌ گیری متهم به قتل ندا ، دختر بچه ۷ ساله مشهدی خبر داد و گفت که انگیزه متهم با توجه به اقرار صریح ،   اذیت و آزار این کودک بوده است. گفتنی است که جسد ندا سه‌ شنبه شب گذشته ، درون یک کیسه در حاشیه خیابان شهرک شهید رجایی شهر مشهد کشف شده بود.....
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از ایسنا، علی اکبر احمدی‌نژاد با بیان این‌که «جسد ندا سه‌شنبه شب گذشته، داخل یک کیسه در شهرک شهید رجایی مشهد کشف شد»، اظهار کرد: “مفقودی این دختر حوالی ساعت ۲۱ سه شنبه شب گذشته توسط خانواده وی به پلیس اعلام و جسد وی نیز چند ساعت پس از اعلام مفقودی حدود ساعت ۲۴ همان شب درون یک کیسه در حاشیه خیابان کشف شد”.
وی افزود: “با اعلام مفقودی این کودک ۷ساله بررسی‌ها آغاز و مشخص شد که والدین، دخترخود را برای خرید نان به بیرون از خانه فرستاده بودند اما این کودک دیگر باز نمی‌گردد”.
بازپرس قتل دادسرای عمومی و انقلاب مشهد با اشاره به اینکه «علت مرگ ندا خفگی اعلام شده است»، بیان کرد: “با بررسی‌های اولیه مشخص شد که یک ساک قرمز پلاستیکی و کفش‌های این دختربچه مفقود شده‌است”.
وی ادامه داد: “با انتقال جسد، عملیات گسترده‌ای آغاز شد و با وجود سرنخ‌های به جا مانده در صحنه جرم تیمی از کارآگاهان پلیس آگاهی ماموریت رسیدگی به پرونده را به دست گرفتند. شب گذشته در نهایت متهم به قتل دستگیر شد و در بازجویی‌های اولیه به جرم خود اعتراف کرد”.
بازپرس قتل دادسرای عمومی و انقلاب مشهد با اشاره به کشف ساک پلاستیکی و کفش های ندا در منزل متهم، در خصوص انگیزه قاتل خاطرنشان کرد: “انگیزه این فرد با توجه به اقرار صریح متهم، اذیت و آزار این کودک بوده است

۱۳۹۷ فروردین ۱۰, جمعه

تداوم بی خبری از وضعیت عمادالدین ملازهی



    زندان   که در تاریخ ۲۳ اسفند ۹۶ از بند خارج و به مکان نامعلومی منتقل شده بود ، علیرغم گذشت ۱۷ روز کماکان اطلاعی از او در دست نیست. بنا به گفته برخی منابع ، آقای ملازهی توسط ایرج نوربخش سرپرست کنونی زندان به قرنطینه زندان منتقل شده و مسئولان زندان نیز گفته‌اند وی به اداره اطلاعات منتقل شده ، خانواده این زندانی در نامه‎ای سرگشاده به رئیس قوه قضائیه اعلام کرده بودند که پس از انتقال فرزندشان هیچ‌ گونه تماس تلفنی از جانب وی صورت نگرفته است.......
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، در تاریخ ۲۳ اسفند ۱۳۹۶، عمادالدین ملازهی زندانی سیاسی زندان سراوان از بند خارج و به مکان نامعلومی منتقل شد.
برخی منابع از انتقال آقای ملازهی توسط “ایرج نوربخش” سرپرست کنونی زندان به قرنطینه خبر داده و به گفته‌ی مسئولان زندان که وسایل جیبی وی را به بند آورده بودند نیز او به وزارت اطلاعات منتقل شده است.
خانواده این زندانی در تاریخ ۲۹ اسفندماه سال ۹۶ با نگارش نامه ای به رئیس قوه قضائیه نگرانی خود را از وضعیت فرزندشان ابراز کردند. خانواده آقای ملازهی تاکید کرده بودند که از زمان انتقال فرزندشان هیچ‌گونه تماس تلفنی از جانب فرزندشان صورت نگرفته است.
در قسمتی از نامه خانواده این زندانی سیاسی آمده بود “عناصری از وزارت اطلاعات با فشار بر ما و او سعی دارد عماد را در زندان نگه دارند و این انصاف نیست”.
علی‎رغم گذشت ۱۷ روز از انتقال این زندانی سیاسی کماکان هیچ‌گونه اطلاعی از وضعیت وی حاصل نشده است.

لازم به توضیح است، عمادالدین ملازهی زندانی سیاسی بلوچ در یکم آذرماه سال ۱۳۹۵ به همراه هم‌پرونده‌اش “یعقوب جهاندیده”، در سراوان بازداشت و پس از چند روز از زندان سراوان به اداره اطلاعات زاهدان منتقل و در این مدت تحت شکنجه قرار گرفته و از وی اعترافات اجباری در مقابل دوربین اخذ شده است.

دادگاه اول عمادالدین ملازهی به همراه هم پرونده خود یعقوب جهانی (جهاندیده) که به اتهام اقدام علیه امنیت ملی در زندان هستند در تاریخ ۲۴ اسفند ۹۵ بدون داشتن وکیل و به صورت غیر علنی در دادگاه انقلاب سراوان برگزار شده بود که طی آن برای عمادالدین ملازهی حکم ۱۵ سال زندان، و برای یعقوب جهانی نیز حکم ۱۰ سال زندان صادر شد، این حکم در دادگاه تجدیدنظر به ۱۰ سال تقلیل پیدا کرد اما پس از اعتراض مجدد به دیوان عالی کشور فرستاده شد.

این دو زندانی سیاسی  مدتی پیش به اتهام “اقدام علیه امنیت ملی” در جلسه‌ای که در روز ۱۰ بهمن‌ماه سال جاری در دادگاه انقلاب شهرستان سراوان به ریاست قاضی “صابر صادقی مهرزاد” برگزار شد به ۱۰ سال حبس محکوم شدند.

این دو زندانی در حالی به ۱۰ سال حبس محکوم شده‌اند که این حکم پیش از این یک بار توسط دادگاه تجدیدنظر غیر موجه و باطل اعلام شده بود، اما با فشار وزارت اطلاعات و تغییر قاضی، مجددا برای وی و آقای جهانی هم پرونده‌ی ایشان حکم زندان صادر شده است.
این زندانی اتهامات را رد کرده و با اعتراض به حکم صادره مجددا در انتظار رای دادگاه تجدیدنظر به سر می‌برد.
بر اساس گفته خود زندانی “نامبرده پیش از بازداشت هدف ترور ماموران امنیتی قرار گرفته بود که از آن جان سالم به در برد.”
پیش‌تر عماد الدین ملازهی زندانی سیاسی بلوچ در نامه‌ای به قوه قضائیه خواهان رسیدگی به “اعمال قدرت شخصی و غیرقانونی دادستان سراوان” در پرونده خود شده بود، وی در بخشی از نامه خود نوشته بود “دادستان سراوان در برابر دویست نفر زندانی با چهره‌ای بسیار برافروخته و با صدای بلند گفته: اگر حکم آزادی شما از زاهدان و تهران هم بیاید من به آن عمل نمی‌کنم و شما را در زندان نگه خواهم داشت

۱۳۹۷ فروردین ۹, پنجشنبه

بشکن رفیق جان ؛ نامه سعید شیرزاد به گلرخ ایرایی و درخواست پایان دادن به اعتصاب غذا



   زندانی سیاسی زندان   که در چهارمین سال حبس خود به سر می‌برد ، به  کنشگر مدنی در اعتصاب غذا نامه‌ای سرگشاده نوشته است ، او در این نامه از خانم ایرایی خواسته به اعتصاب غذای خود پایان دهد و خطاب به او گفته است از تو می‌خواهم خواهش این رفیق کمتر از هیچ‌ات را اگر حرمت و رفاقتی هست تنها و تنها برای کنار هم بودن و تلاش برای جهانی بدون زندان بپذیری و اعتصابت را تمام کنی که با پایان این اعتصاب و هم‌صدا و هم‌کلام شدن با محرومان جامعه و صدای آنان بودن بزرگ‌ ترین پیروزی توست که تو را در این راه مصمم‌تر از دیروز به جلو می‌برد و بشکن رفیق جان.......
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مورخ ۴ بهمن‌ماه سال جاری آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی ایرایی دو فعال مدنی محبوس در بند زنان اوین همراه با ضرب و شتم به زندان قرچک ورامین تبعید شدند، این دو کنشگر مدنی در اعتراض به نقض قانون تفکیک جرائم و تبعید غیرقانونی از بند نسوان زندان اوین به زندان قرچک ورامین از ۱۴ بهمن‌ماه دست به اعتصاب غذا زدند و پس از آن در پی درخواست جمعی از مدافعان حقوق بشر، آتنا دائمی پس از ۱۳ روز به اعتصاب خود که ۶ روز از آن اعتصاب خشک (خودداری از نوشیدن مایعات) تبدیل شده بود پایان داد، با این وجود حال گلرخ ایرایی که اعلام کرده بود به اعتصاب خشک خود پایان می‌دهد ولی همچنان به نشانه اعتراض به اعتصاب غذای خود به صورت تر ادامه خواهد داد، پس از گذشت ۵۵ روز اعتصاب، وخیم گزارش شده است.

گلرخ ایرایی کنشگر مدنی محبوس در زندان قرچک ورامین پس از ۵۵ روز همچنان در اعتصاب غذای اعتراضی به سر می‌برد و شرایط جسمانی مناسبی ندارد؛ این زندانی که همراه با آتنا دائمی در قرنطینه زندان قرچک نگهداری می‌شود با افت شدید فشار خون و کاهش بیست کیلویی وزن روبه‌رو شده است، این دو زندانی از حدود سه هقته پیش به صورت غیرمنظم و سلیقه‌ای از سوی مسئولین اجازه تماس با خانواده پیدا کرده‌اند.

سعید شیرزاد زندانی سیاسی زندان گوهردشت کرج، روز سه‌شنبه ۷ فروردین ۱۳۹۷ نامه‌ای سرگشاده به گلرخ ایرایی کنشگر مدنی در اعتصاب غذا نوشته است، او در این نامه به از خانم ایرایی خواسته به اعتصاب غذای خود پایان دهد.

متن کامل این نامه را به نقل از هرانا در ادامه بخوانید؛

زده شعله در چمن در شب وطن خون ارغوان‌ها
تو ای بانگ شورافکن تا سحر بزن شعله در کران‌ها

گلرخ جان، جان جانان، رفیق

پنجاه روزی می‌شود که در اعتصاب هستی و هر روز که می‌گذرد نگران‌تر از دیروز نظاره‌گر فردا می‌شویم. چندی پیش وقتی نامه‌ای برایت نوشتم و نمی‌دانم آن را خوانده‌ای یا نه و به هر حال مطالبی را نوشته بودم و تصمیم گرفتم بازهم چیزی برایت بنویسم، امیدوارم اصل این نوشته به دستت برسد.

گلرخ جان، رفیق نازنیم

اگر یادت باشد طی چند روزی که بعد از اعتصاب آرش به مرخصی آمده بودی و تلفنی صحبت می‌کردیم مطالبی را در رابطه با اعتصاب آرش بیان کردم و بیان کردی و متفق‌القول به رویه‌ای که آرش در پیش گرفته بود نقد داشتیم و  با توجه به اعتراضات اخیر در سراسر کشور که وجب به وجب خاک این جغرافیای موسوم به ایران را آبستن حوادث تلخ و ناگواری کرده است و جدا از بحث دنیای رسانه‌ای و فضای مجازی که در پیرامون اعتصاب غذا باید به آن فکر کرد، شرایطی که در آن قرار داریم هم مزید بر سخن است.

رفیق جانم

فدای رهایی خلق شدن شاید با گرسنگی میسر شود ولی برای تو رفیق سرخ‌تر از آتشفشانی خفته به قدمت تاریخ زمین، گرسنگی پودر ضد آتش که دیگر به تو این اجازه و امکان را نمی‌دهد که تیر ترکشی باشی بران و سوزان که به هرچه هست و نیست معترض است.

گلرخ جان

بارها به بسیاری گفته بودم و بازهم میگویم که بعد از بازداشتم زحماتی که تو و آرش برایم کشیدید هیچ‌کس نکرد و بی تعارف و بی اغراق دین تو و آرش تا همیشه بر گردن من خواهد بود و خواسته که نه بلکه خواهشی از تو دارم و دلیل آن هم نه حفظ جان و سلامتی خودت و نه درخواست‌های دیگران بلکه تنها و تنها به این دلیل که باید خاری باشی در چشم این دنیای پر از زر و تزویر و صدای محروم‌ترین انسان‌های جامعه باشی که صدایشان به هیچ جایی نمی‌رسد و باید با بودنت کنار آنها حقایق‌هایی تلخ و ناگوار زنده‌مانیشان را به گوش همگان برسانی، همان زنانی که جز جسم بی‌اختیار مرد بودن چیزی نفهمیدند و نگذاشته‌اند که بفهمند و به دلیل اینکه دیگر صمد و احدها هیزم شعله‌های خرفتی می‌شوند خواهش این رفیق کمتر از هیچ‌ات را اگر حرمت و رفاقتی هست تنها و تنها برای کنار هم بودن و تلاش برای جهانی بدون زندان بپذیری و اعتصابت را تمام کنی که با پایان این اعتصاب و هم‌صدا و هم‌کلام شدن با محرومان جامعه و صدای آنان بودن بزرگ‌ترین پیروزی توست که تو را در این راه مصمم‌تر از دیروز به جلو می‌برد و بشکن رفیق جان.
دوست‌دار و رفیق همیشگی‌ات
کمتر از هیچ
سعید شیرزاد _ زندان گوهردشت کرج
۷ فرودین‌ماه ۱۳۹۷

آزیتا رفیع زاده شهروند بهایی به مرخصی اعزام شد



   ، ظهر امروز به مرخصی یک هفته‌ای اعزام شده است. خانم رفیع زاده همسر پیمان کوشک باغی است که هر دو محبوس در زندان   هستند و پیش‌ تر به اتهام عضویت در تشکل غیر قانونی بهاییت و اقدام علیه امنیت کشور از طریق فعالیت غیر قانونی در موسسه آموزشی (بی ای اچ ای) به ترتیب به ۴ و ۵ سال حبس محکوم شده بودند.......
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، آزیتا رفیع زاده شهروند بهایی به مرخصی یک هفته‌ای اعزام شده است.

آزیتا رفیع زاده شهروند بهایی و همسر پیمان کوشک باغی است که هر دو محبوس در زندان اوین هستند و پیش‌تر به اتهام عضویت در تشکل غیر قانونی بهاییت و اقدام علیه امنیت کشور از طریق فعالیت غیر قانونی در موسسه آموزشی (بی ای اچ ای) به ترتیب به ۴ و ۵ سال حبس محکوم شده بودند؛ خانم رفیع زاده ظهر امروز به مرخصی یک هفته‌ای اعزام شده است.

خانم رفیع زاده که سال‌هاست در زندان به سر می‌برد پیش‌تر در تاریخ ۷ دی‌ماه سال گذشته نامه‌ای سرگشاده خطاب به فرزند هشت ساله‌ی خود نوشته بود.
این شهروند بهایی در سال ۸۲ با آقای پیمان کوشک باغی از فارغ‌التحصیلان همان موسسه در رشته کامپیوتر ازدواج کرد. وی در سال ۱۳۸۵ تا ۸۷ در کشور هند موفق به ادامه تحصیلاتش تا مقطع کارشناسی ارشد شد و به ایران بازگشت. او در راستای کمک به موسسه ای که در آن تحصیل کرده و زندگی علمی خود را مدیون آن می‌دانست، مشغول تدریس دروس تحت تخصصش شد.

در اواخر خرداد سال ۱۳۹۰ و به دنبال برنامه هماهنگ دستگاه امنیتی برای تعطیلی موسسه علمی در حمله به منازل مدیران و تعدادی از اساتید این موسسه منزل خانم رفیع‌زاده نیز مورد تهاجم و تفتیش قرار گرفت و کلیه کتاب‌های اعتقادی و مکتوبات دیگر، وسایل الکترونیکی از جمله لپ‌تاپ و کامپیوتر شخصی‌اش ضبط شد.

پس از تشکیل دادگاه آزیتا رفیع‌ زاده با اتهام “اقدام علیه امنیت ملی از طریق فعالیت در موسسه علمی آزاد BIHE” محکوم به ۴ سال حبس تعزیری شد. همسر او پیمان کوشکباغی نیز با همین اتهام به تحمل ۵ سال حبس محکوم شد.
خانم رفیع زاده در آبان ماه سال ۹۴ پس از دریافت ابلاغیه اجرای حکم، خود را به دادسرای اوین معرفی کرد. وی تاکنون هفت ماه از مدت محکومیت خود را در زندان اوین گذارنده است.
از ابتدای ورود این زندانی عقیدتی به زندان، تنها درخواست او این بود که “همسرش با اطلاع قبلی و پس از دریافت ابلاغیه اجرای حکمش به زندان بیاید چراکه آن‌ها فرزند ۶ ساله‌ای دارند که در غیاب مادرش، تنها با پدرش زندگی می‌کند و همین موضوع وابستگی او را به پدرش افزایش داده و دستگیری احتمالی بدون اطلاع قبلی به فرزندشان صدمه زیادی وارد خواهد کرد.”
اما علی‌رغم این درخواست وقتی آقای کوشکباغی برای ملاقات در تاریخ نهم اسفندماه سال گذشته به زندان اوین رفته بود، بدون اطلاع قبلی دستگیر و برای اجرای حکم به بند ۸ زندان اوین منتقل شد.
شایان ذکر است، فرزند این خانواده در غیاب والدین خود برای نگهداری به خانواده دیگری سپرده شده است.
آزیتا رفیع زاده در حال حاضر در بند زنان زندان اوین نگهداری می شود.

وحید صیادی نصیری ، زندانی سیاسی آزاد شد



 ، فعال سیاسی محبوس در سالن فوق امنیتی ۱۰ در زندان  کرج که به اتهام توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام به ۲ سال و نیم حبس تعزیری محکوم شد و دوران محکومیت خود را در زندان    و رجایی شهر کرج سپری کرد ، در تاریخ ۲۵ اسفند ۹۶ با پایان دوران محکومیت خود از زندان آزاد شده است...... این زندانی در دادگاه بدوی به تحمل ۸ سال حبس محکوم شده بود که با اعمال عفو نوروزی با تقلیل حکم روبه‌رو شده بود.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، وحید صیادی نصیری، فعال سیاسی، در تاریخ ۲۵ اسفند ۹۶ پس از پایان دوران محکومیت خود از زندان رجایی شهر کرج آزاد شده است.
آقای صیادی نصیری، به اتهام توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام به ۲ سال و نیم حبس تعزیری محکوم شده بود و دوران حبس خود را در زندان‌های اوین و رجایی شهر سپری کرده است.

وحید صیادی نصیری، زندانی سیاسی که پیش‌تر بابت توهین به مقدسات، توهین به رهبری و تبلیغ علیه نظام به ترتیب به تحمل ۵ و ۲ و ۱ سال حبس محکوم شده بود و با اعمال ماده ۱۳۴ (تجمیع احکام) مشغول گذراندن ۵ سال از این محکومیت بود که با اعمال عفو نوروزی با تقلیل حکم روبه‌رو شد.

این زندانی سیاسی که در بند چهار زندان اوین نگهداری می‌شد، مورخ ۲۳ خرداد ۱۳۹۶، به دلایل نامعلومی به زندان رجایی شهر کرج تبعید شد.
هرانا پیش‌تر گزارش کرده بود، سالن فوق امنیتی ۱۰ در بند ۴ زندان رجایی شهر کرج محل نگهداری دست‌کم ۳۰ تن از زندانیان سیاسی است که در وضعیت نامناسبی به سر می‌برند.

آقای صیادی نصیری پیش از این از تاریخ ۲۵ مهرماه ۹۵، در اعتراض به ۱۳ ماه بلاتکلیفی پرونده خود دست به اعتصاب غذا زده بود. این زندانی سیاسی با اتهامات «توهین به مقدسات، توهین به رهبری و تبلیغ علیه نظام» در دادگاه بدوی به ۸ سال حبس محکوم شد. اما با گذشت ۱۳ ماه از تاریخ صدور حکم اولیه و اعتراض وی، جلسه دادگاه تجدید نظر برای وی برگزار نشده بود.

نهایتا بعد از یک دوره اعتصاب غذای طولانی مدت، وحید صیادی، در پی مشخص شدن زمان دادگاه تجدیدنظر، به اعتصاب غذای خود پایان داده بود.

نسیم باقری شهروند بهایی از زندان آزاد شد



  شهروند   و از همکاران دانشگاه مجازی بهائیان پس از تحمل ۴ سال حبس از زندان اوین آزاد شد. خانم باقری در سال ۹۲ از سوی دادگاه انقلاب به اتهام تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت کشور از طریق عضویت در موسسه غیرقانونی به ۴ سال حبس تعزیری محکوم شده بود و در تاریخ ۸ اردیبهشت ۱۳۹۳ توسط چهار تن از ماموران وزارت اطلاعات که با در دست داشتن حکم تفتیش منزل و بازداشت ، به منزل ایشان مراجعه کرده بودند ، جهت اجرای حکم بازداشت کردند......
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، نسیم باقری شهروند بهایی و از همکاران دانشگاه مجازی بهائیان پس از تحمل ۴ سال حبس از زندان اوین آزاد شد.
نسیم باقری شهروند بهایی و از اساتید دانشگاه مجازی بهاییان نخستین بار در تاریخ ۲ خرداد سال ۱۳۹۱، همزمان با یورش هماهنگ نیروهای امنیتی به منازل و بازداشت اساتید و دست اندرکاران این موسسه علمی – آزاد، بازداشت و پس از چند ساعت با تودیع وثیقه آزاد شد.

خانم باقری چندین بار برای بازجویی احضار و در اسفندماه سال ۹۱ به دادسرای شهید مقدس زندان اوین فراخوانده شد و با تودیع وثیقه ۵۰ میلیون تومانی موقتا آزاد شد. سپس در تاریخ ۱۶ مهر سال ۹۲،در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه به اتهام تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت کشور از طریق عضویت در موسسه غیرقانونی به ۴ سال حبس محکوم شد. این حکم بعدتر در دادگاه تجدیدنظر نیز عینا تایید شد.

خانم باقری در تاریخ هشتم اردیبهشت سال ۹۳ جهت اجرای حکم حبس بازداشت و به بند نسوان زندان اوین منتقل شد. وی از بیماری تیروئید رنج برده و در طول مدت‌زمان زیادی از دوران حبس خود از مرخصی محروم بوده است.
بنا به گفته دفتر دادستان، کارشناسان وزارت اطلاعات بارها با مرخصی خانم باقری مخالفت کرده بودند و دادیار ویژه زندان در ملاقات با خانواده این زندانی گفته بود که چنانچه مخالفت با مرخصی خانم باقری از سوی وزارت اطلاعات نباشد قطعاً دادستان مخالفت کرده است لذا او به مرخصی نخواهند رفت.
خانم باقری که از تاریخ هشتم اردیبهشت ۹۳ در زندان اوین به سر برده بود تنها یک‌بار در دی ماه ۹۴ برای شرکت در مراسم ازدواج خواهرش به مرخصی ۶ روزه رفته بود.
خانم باقری به حکم دادگاه انقلاب تهران به چهار سال حبس تعزیری به اتهام تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت کشور از طریق عضویت در موسسه غیرقانونی محکوم شده بود؛ منظور از موسسه غیرقانونی، دانشگاه مجازی بهاییان ایران است که وظیفه تدریس به دانشجویان محروم از تحصیل بهایی را به عهده دارد.

آخرین وضعیت آتنا دائمی و گلرخ ایرایی در زندان قرچک



   و  دو کنشگر مدنی هستند که به دلیل انتقال غیرقانونی و ضرب و شتم شدن شان در تاریخ ۱۴ بهمن‌ ماه سال گذشته دست به  ی اعتراضی زدند ، خانم دائمی در تاریخ ۲۶ بهمن‌ ماه سال گذشته به اعتصاب غذای خود پایان داد و خانم ایرایی نیز اعتصاب خشک خود را به تر تغییر داد اما پس از گذشت ۵۴ روز از آغاز اعتصاب دست‌ کم ۲۰ کیلو کاهش وزن پیدا کرده و دیگر توان راه رفتن نیز ندارد. خانم دائمی نیز یک طرف صورتش دچار بی‌حسی شده و مسئولان بهداری زندان به وی گفته‌اند احتمالا در جریان انتقال آنها به بند مادران دچار شوک عصبی یا ضرب‌ خوردگی شده و همین مسئله باعث از کار افتادن یکی از عصب‌های صورتش شده است. این دو کنشگر مدنی در تاریخ ۲۱ اسفندماه با ضرب و شتم از قرنطینه بند ۳ به بند مادران این زندان منتقل شدند، این انتقال در حالی صورت گرفت که این بند محل نگهداری مادران و کودکانی است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، وضعیت آتنا دائمی و گلرخ ایرایی دو کنشگر مدنی محبوس در زندان   که در تاریخ ۴ بهمن‌ماه سال ۹۶ به صورت غیر قانونی به این زندان منتقل شده‌اند به شدت نگران کننده است.
این دو کنشگر مدنی در تاریخ ۲۱ اسفندماه از قرنطینه بند سه با ضرب و شتم به بند مادران زندان قرچک ورامین منتقل شدند.

منابع نزدیک به این زندانیان به هرانا گفته‌اند: “وضع گلرخ ایرایی به شدت نگران کننده است. خانم ایرایی با افت شدید فشار خون و خشک شدن زبان مواجه شده و به هیچ وجه توان راه رفتن ندارد. وزن وی نیز با دست‌کم بیست کیلو کاهش به کمتر از ۵۰ کیلوگرم رسیده است. خانم ایرایی از زدن سرم نیز امتناع کرده و گفته است چون وعده‌های قبلی مسئولین زندان مبنی بر پیگیری وضعیتشان عملی نشده است، به هیچ وجه حاضر به تزریق سرم نیست و همین مساله باعث نگرانی خانواده و نزدیکان وی شده است.

خانم دائمی نیز دچار سرماخوردگی و تب شدید شده است؛ یک طرف صورتش دچار بی‌حسی شده و طی مراجعه‌ای که به بهداری داشته به وی گفته‌اند احتمالا در جریان انتقال آنها به بند مادران دچار شوک عصبی یا ضرب‌خوردگی شده و همین مسئله باعث از کار افتادن یکی از عصب‌های صورتش شده است.

پیش‌تر در زمان انتقال خانم دائمی و خانم ایرایی به بند مادران، منابع نزدیک به این زندانیان به هرانا گفته بودند “صبح امروز تعدادی از زندانیان محکوم از بابت جرایم خشن که احتمالا از سوی مسئولین بند تحریک شده بودند وارد قرنطینه بند ۳ شدند و در بدو ورود شروع به تهدید آتنا دائمی و گلرخ ایرایی کرده‌اند، از جمله اینکه کسانی که به مقام رهبری توهین کنند را کتک خواهند زد!
تنی از زندانیان تحریک شده پس از مشاجره سعی در آسیب رساندن به خانمها ایرایی و دائمی را داشتند که با ممانعت سایر زندانیان مواجه شدند. در نهایت گارد زندان وارد عمل شد و با ضرب و شتم آتنا و گلرخ را به بند مادران منتقل کرد. در حین ضرب و شتم دوربین فیلمبرداری هم در آنجا توسط نیروهای گارد زندان به کار گرفته شده بود.”
فارغ از اینکه وضعیت سلامتی این افراد و لزوم آرامش آنها با حضور در بندی که محل نگهداری مادران و کودکان و نوزادان هست همخوانی ندارد، این دو فعال مدنی با تاکید بر اینکه نگهداری آنها در این زندان موقت است و آنها لازم است به زندان اوین بازگردند از وارد شدن به بندهای زندان قرچک که محل نگهداری محکومانی است که حبس خود را قانونا در آنجا می گذرانند خودداری کرده بودند.
پیش‌تر گزارش شده بود که پس از انتقال این دو زندانی به بند مادران، نیروهای گارد زندان به خانم‌ها دائمی و ایرایی مجددا تاکید کردند که آنها حق استفاده از تلفن را ندارند.
لازم به یادآوری است، در روز چهارشنبه مورخ ۴ بهمن‌ماه سال گذشته آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی ایرایی پس از مقاومت در برابر بازجویی در خصوص پرونده جدیدی که علیه آنان مفتوح شده بود همراه با ضرب و شتم به زندان قرچک ورامین تبعید شدند، در واکنش به این واقعه آرش صادقی دیگر کنشگر مدنی و همسر گلرخ ایرایی که در زندان رجایی شهر کرج گذران حبس می‌کند، از روز شنبه ۷ بهمن‌ماه سال گذشته جهت اعتراض به رفتار غیرانسانی ماموران زندان نسبت به همسرش دست به اعتصاب غذا زده بود، اعتصاب غذا این زندانی در حالی بود که خود از بیماری و ضعف جسمانی شدید رنج می برد. وی پس از ۱۱ روز اعتصاب غذا بدلیل درخواست همبندیان خود به اعتصاب غذای خود پایان داد.
آتنا دائمی و گلرخ ایرایی، پیش‌تر در تاریخ ۱۴ بهمن‌ماه ۹۶ ضمن اعتراض به انتقال غیرقانونی خود با نگارش نامه‌ای سرگشاده اعلام اعتصاب غذا کرده بودند.
در همین خصوص سازمان عفو بین‌الملل نیز با انتشار بیانیه‌ای از مقامات ایران خواستار آزادی آتنا دائمی،‌ گلرخ ابراهیمی و آرش صادقی از زندان شده بود.

 آتنا (فاطمه) دائمی ۲۹ ساله، پیش‌تر در تاریخ ۲۹ مهرماه سال ۱۳۹۳، بازداشت و ۸۶ روز در سلول انفرادی بند دو الف تحت بازجویی بود. وی در تاریخ ۲۸ دی‌ماه ۱۳۹۳ پس از پایان بازجویی‌ها به بند زنان زندان اوین منتقل شد.

این زندانی پس از چندین بار به تعویق افتادن جلسه دادگاه نهایتا در تاریخ ٢٣ اسفندماه ٩٣، در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه و با حضور وکیل خود و دیگر متهمین این پرونده مورد محاکمه قرار گرفت. وی به دلیل فعالیت‌های مدنی مسالمت‌آمیز، به اتهام «تبلیغ علیه نظام، اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی، توهین به رهبری، توهین به بنیانگذار جمهوری اسلامی و اختفای ادله جرم» به ۱۴ سال زندان محکوم شد. این حکم در دادگاه تجدید نظر به ٧ سال حبس تقلیل یافت.
آتنا دائمی اندکی بعد در زمان دستگیری برای اجرای حکم از بابت محکومیت، به همراه خواهران خود به توهین به ماموران متهم شده بود و بر این اساس در شعبه ۱۱۶۲ مجتمع قضایی قدس تهران در مرحله بدوی هر سه نفر به سه ماه و یک روز حبس محکوم شده بودند. در اعتراص به این محکومیت خانم دائمی اعتصاب غذای خود را آغاز کرد. نهایتا روز شنبه ۶ خردادماه ۱۳۹۶، دادگاه تجدید نظر خواهران دائمی (آتنا، انسیه و هانیه) در شعبه ۴۸ تجدیدنظر استان به ریاست قاضی میراحمدی برگزار شد و حکم تبرئه آتنا به مثابه تحقق شرط پایان اعتصاب ۱۰ خردادماه ۱۳۹۶ به روئیت وی و اعضای خانواده اش رسید و این فعال مدنی پس از ۵۴ روز به اعتصاب غذای خود پایان داد.
خانم دائمی در مدت اعتصاب حدود ۱۹ کیلوگرم کاهش وزن و افت شدید فشار خون را تجربه کرد، معده او امکان جذب کامل آب را از دست داده بود و در این مدت به واسطه داروهای بی حس کننده امکان نوشیدن برای او فراهم بود با این حال هیچ‌گاه وضعیت او مورد رسیدگی پزشکی جدی قرار نگرفت.

در رابطه با گلرخ ابراهیمی ایرایی نیز لازم به ذکر است این مدافع حقوق بشر در تاریخ ۱۵ شهریور ۱۳۹۳ به همراه همسرش (آرش صادقی) بازداشت شد. سپس در اردیبهشت ماه ۹۴ به اتهام توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ۶ سال حبس تعزیری محکوم شد که این حکم در در شعبه ۵۴ دادگاه تجدیدنظر بدون حضور وی تایید شد.

خانم ابراهیمی ایرایی، ۳ آبان ماه ۱۳۹۵ بدون دریافت احضاریه کتبی توسط ماموران امنیتی جهت اجرای حکم ۶ سال حبس تعزیری بازداشت و به زندان اوین منتقل شد.
این فعال حقوق بشر با استناد به داستانی منتشر نشده در نقد سنگسار و با در نظر گرفتن سنگسار به عنوان مقدسات به توهین به مقدسات متهم شد. از دیگر مصادیق اتهامی وی میتوان به کشف حجاب و ترویج بی حجابی از طریق گذاشتن عکس‌های بدون روسری در کنار همسرش در فیس‌بوک، مخالفت با حکم قصاص، امضای بیانیه‌هایی در مخالفت با مجازات اعدام، شرکت در تجمعات حمایت از زندانیان سیاسی و دیدار با زندانیان سیاسی اشاره کرد.
او در حال حاضر مشغول گذراندن محکومیت خود در زندان است و با احتساب کاهش حبس به مناسبت عید نوروز سال گذشته، حکم او از ۶۰ ماه به ۳۰ ماه کاهش یافته بود.

کشتە شدن یک کولبر در سردشت





 یک   به نام   در منطقه کانی زرد دوشنبه شب توسط نیروهای هنگ مرزی   با اصابت گلوله جان خود را از دست داد.......
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از کولبرنیوز، دوشنبە شب ۶ فروردین ماه ۱۳۹۷، نیروهای هنگ مرزی سردشت، به تعدادی کاسبکار در منطقە کانی زرد که در حال بازگشت به سمت روستایشان بودند تیراندازی کرده و در پی این تیراندازی یک کولبر جوان بە نام ابراهیم سلیمانی کشته شد.
ابراهیم سلیمانی اهل روستای “کانی زرد”، متاهل و دارای فرزند است.
شهرستان سردشت یکی از شهرستان‌های مرزی و کردنشین استان آذربایجان غربی است.
گفتنی است که پیش‌تر در تاریخ ۴ فروردین‌ ۱۳۹۷ نیز، با شلیک نیروهای هنگ مرزی در نقطه‌ی صفر مرزی یک تن به نام “جمال خباز” از ناحیه‌ی پشت دچار جراحت شدید شد. در خبر دیگری در همین منطقه شلیک نیروهای هنگ مرزی در حوالی روستای کانی‌زرد، مجروح شدن یک کولبر به نام “لقمان محمدزاده” از ناحیه‌ی ران و شکم را در پی داشته است.
جمال خباز از اهالی بخش مرکزی سردشت است که جهت رسیدگی پزشکی به مراکز درمانی ارومیه منتقل شده است.
هرانا پیش‌تر در گزارشی از مجروح شدن  یک کولبر به نام “لقمان محمدزاده” ٣٧ ساله و از اهالی روستای شموله از توابع ربط، در حوالی روستای کانی‌زرد، در اثر شلیک نیروهای هنگ مرزی از ناحیه‌ی ران و شکم خبر داده بود.
بر اساس گزارش سالیانه منتشر شده مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران در طول سال ۱۳۹۶، گزارش قتل ۴۶ کولبر (باربر مرزی) و زخمی شدن ۵۸ تن آنان توسط نیروهای مرزبانی و انتظامی ثبت شده که عمدتا این تلفات انسانی در مناطق کردنشین گزارش شده است.
بر اساس این آمار، در کنار افرادی که هویت آنان به عنوان کولبر روشن شده، ۲۲۴ شهروند هدف تیراندازی نیروهای انتظامی و مرزبانی قرار گرفتند.