سازمان عفو بین‌الملل با ابراز نگرانی از وضعیت «محمدعلی طاهری»، «زینب سکاوند» و «زینب جلالیان» بیانیه هایی صادر کرده و توانست ایران را از اعدام خانم سکاوند منصرف کند.
عفو بین‌الملل در گزارشی که در تاریخ روز پنجشنبه ۲۹ مهر با عنوان «اقدام فوری» منتشر شده، از وخامت حال محمدعلی طاهری، بنیان‌گذار گروه «عرفان حلقه» پس از اعتصاب غذا خبر داده و نوشته است که خانواده آقای طاهری از محل نگهداری او بی‌خبر هستند و پیگیری‌های آنها از مسئولان بی‌پاسخ مانده است.
بنا بر این گزارش، مقامات قضایی به طور غیررسمی به وکلای آقای طاهری گفته‌اند که او به دلیل از دست دادن هوشیاری در پی اعتصاب غذا به بیمارستان منتقل شده است اما این موضوع به تایید خانواده طاهری نرسیده است.
این سازمان بین‌المللی مدافع حقوق بشر فراخوان داده تا مردم سراسر دنیا به زبان‌های مختلف مقامات ایران را مورد خطاب قرار داده و خواستار آزادی بی‌قید و شرط محمدعلی طاهری شوند.
درخواست دسترسی به پزشک متخصص و روند درمانی مناسب، و تضمین عدم تنبیه به دلیل اعتصاب غذا از دیگر موضوعات پیشنهادی برای نامه‌نگاری است.
از سوی دیگر وبسایت حامیان محمدعلی طاهری از برگزاری چندین تجمع در داخل و خارج ایران خبر داده است.
از سوی دیگر سازمان عفو بین الملل طی گزارشی خبر توقف حکم اعدام زینب سکانوند، زندانی ۲۲ساله کرد را اعلام نمود.
سازمان عفو بین الملل اعلام نمود : “با تلاش و کوشش و فشارهای پی در پی سازمان عفو بین الملل برروی جمهوری اسلامی ایران، خطر اعدام فوری زینب سکانوند فعلا متوقف شده است”.
این سازمان همچنین به فعالیتهای وسیع فعالان حقوق بشر و نیز ایرانیان ساکن کشور نروژی در این رابطه اشاره نموده است و گفته است: “در کشور نروژ، حدود ۴۰ هزار امضا در جهت حمایت از زینب سکاوند جمع آوری و به سفارت ایران دراسلو تحویل داده شده است.”
زینب سکاوند تاکنون از حق داشتن وکیل محروم بوده است، اما برطبق گزارش عفو بین الملل، زینب سکان اینک از حق داشتن وکیل برخوردار است و پرونده او بر اساس ماده ۹۱ قانون مجازات اسلامی از سر گرفته شده است.”
بر طبق ماده ۹۱ مجازات اسلامی “در جرایم موجب حد یا قصاص هرگاه افراد بالغ کمتر از هجده‌سال ماهیت جرم انجام‌شده یا حرمت آن را درک نکنند و یا در رشد و کمال عقل آنان شبهه وجود داشته باشد، حسب مورد با توجه به سن آنها به مجازات‌های پیش‌بینی‌شده محکوم می‌شود.”
برطبق بیانیه سازمان عفو بین الملل، طی سال جاری میلادی هفت پرونده در معرض خطراعدام که در زیر سن قانونی قرار داشته اند، با فشارهای بین المللی و تلاش امنستی اینترنشنال، به تعویق افتاده اند.
زینب سکانوند لکران، متولد سال ۷۳، در سن ۱۵ سالگی مجبور به ازدواج با فردی شده بود. وی بعد از دو سال زندگی مشترک، در سن ۱۷ سالگی در تاریخ ۱۱ اسفندماه سال ۹۰، به اتهام قتل همسرش دستگیر می‌گردد.
این زندانی پس از دستگیری به زندان خوی منتقل و در سال ۹۲، بعد از صدور حکم قصاص به زندان مرکزی ارومیه انتقال یافت. وی در چند سال اول، اتهام قتل همسرش را پذیرفت، اما از سال گذشته منکر انجام این قتل بوده و اعلام داشته که او به‌جای کس دیگری این قتل را بر گردن گرفته است.
همچنین سازمان عفو بین‌الملل طی انتشار بیانیه‌ای نسبت به وخامت شدید اوضاع جسمانی زینب جلالیان، زندان سیاسی کرد و نیز خطر از دست دادن بینایی وی در زندانهای ایران، ابراز نگرانی کرد و هشدار داد
سازمان عفو بین‌الملل طی بیانیه‌ای که روز چهارشنبه ۲۸ مهرماه ۱۳۹۵ شمسی منتشرشده است، اعلام کرد: “زینب جلالیان، زندانی محکوم به حبس ابد، به دلیل ابتلا به بیماری ناخنک چشم در معرض خطر از دست دادن کامل بینایی اش قرار دارد و این در حالیست که که مقامات قضایی ایران تاکنون با انتقال وی به مراکز درمانی مخالفت می‌نمایند”.
عفو بین‌الملل در بخش دیگری از گزارش خود می افزاید: “تاکنون تمامی درخواست‌ها جهت انتقال این زندان سیاسی به بیمارستان و انجام عمل جراحی، به دلیل خودداری وی از انجام اعترافات تلویزیونی رد شده است.”
در ادامه این بیانیه آمده است: ” مسئولین و مقاتمات قضائی، انتقال زینب جلالیان به بیمارستان را مشروط به انجام آزمایش باکرگی اعلام کرده‌اند.”
زینب جلالیان ، متولد سال ۱۳۶۱ خورشیدی از اهالی شهرستان ماکو می باشد که در سال ۱۳۸۶ در کرمانشاه دستگیر شد و در سال ۱۳۸۸ به اتهام محاربه از طریق عضویت در یکی از احزاب کردی به اعدام محکوم شد. محکومیت وی در سال ۱۳۹۰ به حبس ابد کاهش یافت. زینب جلالیان، از سال ۸۶ تاکنون در زندان به سر می‌برد و سنگین‌ترین حکم محکومیت (حبس ابد) را در میان زندانیان سیاسی زن دارد و اکنون دز زندان خوی محبوس است.
بیش از ۹ سال است که زینب جلالیان بدون حق مرخصی در زندان به سر می‌برد و خانواده وی می‌گویند که پی گیری‌های آنها برای مرخصی فرزندشان تاکنون بی‌نتیجه بوده است. عفو بین‌الملل در خرداد ۱۳۹۳ اعلام کرد که زینب جلالیان در خطر از دست دادن کامل بینایی خود به سر می‌برد و به درمان فوری نیاز دارد. خانواده جلالیان تأکید دارند که مشکل بینایی زینب جلالیان پس از شکنجه آغاز شده است.
گروه کاری بازداشت‌های خودسرانه سازمان ملل در جریان رسیدگی به شکایتی که اسفند ۱۳۹۴ از سوی «عدالت برای ایران» و سازمان بین‌المللی جبران (رِدرِس) درباره بازداشت و حبس این فعال سیاسی کُرد ثبت شده بود، از جمهوری اسلامی خواست که زینب جلالیان را فورا آزاد کرده و تمامی اقدامات لازم برای جبران خسارات تحمیل شده بر او را بدون تاخیر و براساس ضوابط بین‌المللی انجام دهد. زینب جلالیان، فعال سیاسی کُرد، تنها زندانی سیاسی زن محکوم به حبس ابد است. اما سرنوشت این دختر جوان و فعال سیاسی کرد تاکنون در هاله ای از ابهام قرار دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر