ماهنامه خط صلح - اولین بار در زمستان سال ۱۳۸۵در بند ۲۰۹ زندان اوین، با کیوان رفیعی آشنا شدم. جوانی که سعی می‌کرد به سهم خود برای پیشبرد حقوق بشر در ایران مفید باشد. یادم می‌آید که از انفرادی او را به سلول ما منتقل کردند و او در دست خود چند نقاشی مفهومی داشت؛ همه‌ی نقاشی‌های کیوان نشان از دغدغه‌ای داشت که برای حقوق بشر دارد.
بهروز صادق خانجانی، کشیش و فعال حقوق مسیحیان
علی‌رغم تمام خطرهایی که در آن سال‌ها وجود داشت، کیوان رفیعی سعی می‌کرد صدای زندانیان سیاسی را به بیرون برساند. در آن زمان شبکه‌های اجتماعی مثل امروز قوی نبودند و افرادی مثل کیوان با اندک توانی که داشتند سعی می‌کردند صدای زندانیان را به گوش جهانیان برسانند تا آنان فراموش نشوند. همان‌طور که اشاره کردم به دلیل عدم فراگیری و قدرت شبکه‌های اجتماعی، زیاد پیش می‌آمد که فعالین مدنی یا حقوق بشری یا سیاسی گرفتار زندان بشوند و هیچ صدایی به بیرون درز نکند. خیلی‌ها در آن سال‌ها کامل فراموش شده و دچار سرنوشت تلخی می‌شدند. فکر می‌کنم همین نیاز بود که باعث شده بود کیوان و دوستان او به فکر تاسیس مجموعه فعالان حقوق بشر بیفتند. مجموعه‌ای که توانسته است صدای بی‌طرف عده‌ی بیشماری از طیف‌ها و گروه‌های مختلف باشد. این مجموعه با اعدام‌های بی‌شمار جمهوری اسلامی که جامعه‌ی جهانی را به وحشت انداخته، مقابله کرده است، ظلمی را که به گروه‌های عقیدتی و سیاسی می‌شود، مرتباً اعلام و فشاری که بر جامعه‌ی مدنی ایران و فعالین آن روا داشته می‌شود، منعکس می‌کند.
در رابطه با اطلاع رسانی پیرامون وضعیت مسیحیان ایران، در آن زمان دو گروه فعال بودند. گروه اول دوستان خودمان و در واقع سایر مسیحان بودند که اکثراً هم غیرایرانی هستند؛ اما از میان رسانه‌های فارسی و غیر مسیحی، تنها گروه و منبع خبری، مجموعه فعالان بود. در تمام این سال‌ها هم همین طور بوده و مجموعه همواره توانسته که صدای زندانیان مسیحی در ایران، به بیرون باشد. مثلاً در همان سال بازداشت خودم، در سراسر ایران حدود ۱۵ شهروند مسیحی بازداشت شده بودند؛ در آن زمان و در آن برهوت خبری، تنها رسانه و گروهی که بازداشت ما برایش اهمیت داشت و در این خصوص در رسانه‌های فارسی زبان اطلاع رسانی کرد، مجموعه فعالان بود.
باید گفت رمز موفقیت مجموعه فعالان در این است که حقوق بشر را سرلوحه‌ی کار خود قرار داده و کوچک‌ترین نیم نگاهی نیز به گرایش سبز یا بنفش و امثال آن ندارد. این در حالی‌ست که متاسفانه بسیاری از رسانه‌های فارسی زبان با گرایش‌ها و جهت گیری‌هایی که دارند، بعضاً حقوق بشر را قربانی می‌کنند. همچنین مجموعه فعالان توانسته بدون تبعیض، ایرانی بودنِ همه‌ی قوم‌ها و اقلیت‌ها را به رسمیت بشناسد و مهم‌تر این‌که به حقوقی که هر انسانی دارد، توجه ویژه‌ای دارد. به همین دلیل این مجموعه حتی به حقوق خلافکارانی که همه می‌دانیم فرضاً قاچاقچی مواد مخدر بوده‌اند نیز، توجه می‌کند. در این رابطه، مسئله این نیست که مجموعه فعالان قاچاق مواد مخدر را تایید می‌کند، مسئله این است که به دنبال ایجاد شفافیت در احکام قضایی و دفاع از حقوق کسانی است که جرم مرتکب شده‌اند.
تلاش مجموعه فعاالن برای حمایت از کیوان رفیعی – ۱۳۸۶- عکس از آرشیو مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران
این نگاه انسانی و عاری از خشونت و تبعیض، یک موفقیت بزرگ برای مجموعه فعالان است و بنده امیدوار هستم که تمام کسانی که به شکلی با این مجموعه همکاری می‌کنند، در هدفی که دارند روز به روز موفق‌تر و سربلندتر باشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر