پروین فهیمی، مادر شهید سهراب اعرابی در دلنوشته ای به مناسبت ۲۵ خرداد و هشتمین سالگرد شهادت فرزندش با یادآوری گلوله‌های پس از انتخابات ۸۸ و ۹۶ نوشته است: گلوله از نظر ما چه در سال ۸۸ و چه در سال ۹۶ محکوم است و هرگز مرعوب سیاست خشونت طلبان و تروریسم نخواهیم شد.
به گزارش کلمه، گلوله‌های حکومتی ۲۵ خرداد ۸۸ خانواده‌های زیادی را به چشم راه فرزندانشان گذاشت که جانشان گرفته شد و هیچ گاه بازنگشتند. آخرین دیدار سهراب و مادرش راهپیمایی سبز سکوت دوشنبه ۲۵ خرداد ۸۸ بود که از مادرش جدا شد و دیگر دیداری باقی نماند.
پروین فهیمی هر روز صبح برای یافتن نشانه‌ای از پسرش به دادگاه انقلاب می‌رفت و هر بعدازظهر عکس سهراب را جلوی در زندان اوین می‌برد و این عکس سهراب بود که در میان همه‌ی آزاد شده‌ها دست به دست می‌شد تا نشانی از او پیدا شود…
امسال نیز همزمان با ۲۵ خرداد ۸۸ خانواده های شهدا و همراهان سبز بر سر مزار آنها گردهم آمده و با گل و شمع یادشان را گرامی داشتند. خانواده سهراب اعرابی، ندا آقا سلطان، اشکان سهرابی و ….
پروین فهیمی، مادر سهراب اعرابی در بخشی از دلنوشته خود با شرح آنچه روز ۲۵ خرداد ۸۸ و پس از آن بر بسیاری از خانواده ها و مردم رفته، نوشته است: ما مردم پس از ۸ سال روزهای سخت و تلخی را تجربه کردیم، هر چند بعد از گذشت این ایام هنوز کسی پاسخگوی اتفاقات پس از انتخابات سال ۸۸ نبوده و بعد از این مدت هنوز کاندیداهای اکثریت مردم در حصر و تعدادی از هموطنان در زندان هستند و از خانواده های آسیب دیده دلجویی و عذرخواهی نشده است.
وی اتحاد و آشتی ملی را نیازمند آزادی و رفع حصر محصورین ( خانم رهنورد، آقایان موسوی و کروبی) و رفع محدودیت از آقای سید محمد خاتمی دانسته است.
متن کامل این دلنوشته که برای انتشار در اختیار کلمه قرار گرفته در ادامه می آید:
امروز به یاد بیست و پنج خرداد ۸۸ بر سر مزار شهدا گردهم آمدیم تا یاد کنیم از عزیزانی که در این روز بدست افراطیون از خدا بی خبر که دشمن مردم بودند، کشته شده و تعدادی آسیب دیده و قطع نخاع شدند.
۲۵ خرداد ۸۸ مردم آگاه و فهیم کشور ما بصورت گسترده و خودجوش در راهپیمایی سکوت برای دفاع از حق الناس به خیابانها آمدند و به کاندیدای خود اعلام کردند که رای شان را از حاکمیت و صندوق پس بگیرند، زیرا به این نتیجه و قطعیت رسیده بودند که آرای شان به غارت رفته. اما حاکمیت با همراهی نیروهای خودسر راهپیمایی مسالمت آمیز سکوت را با گلوله پاسخ داد. من در روز ۲۵ خرداد در میدان آزادی شاهد آسیب دیدن مردم با گلوله بودم که توسط مردم به آمبولانس منتقل می شدند. اسامی همه آنها را اعلام نکردند، کم کم به ما خانواده ها خبر دادند. بعد از ۲۶ روز کشته شدن سهرابم را خبر دادند، علی حسن پور را بعد از ۹۰ روز و کیانوش آسا را بعد ازیک هفته. تعداد بسیار زیادی روز ۲۵ خرداد در بیمارستانها تحت مداوا قرار گرفتند که با تهدید و ارعاب اجازه اعتراض به خانواده‌هایشان را ندادند و یا شکایتها به هیچ وجه به نتیجه نرسید، معلوم نیست چند نفر از آنها زنده ماندند.
از روزی که انتخابات تمام شد، یعنی ۲۳ خرداد ۸۸ فشارها، تهدیدها و تیراندازی به مردم به صورت پراکنده آغاز شد و روز ۲۵ و ۳۰ خرداد به شکل گسترده مردم را مورد ظلم و آزار قرار دادند. به خاطر دارم در آن روز مردم می گفتند حتی اگر کاندیداهایمان ادامه ندهند ما ادامه خواهیم داد تا حق مان را پیگیری کنیم.
این وقایع در تاریخ مبارزات مردم ایران برای حفظ انتخابات و حفظ صندوق رای ثبت خواهد شد و برای کارنامه جمهوری اسلامی ایران ننگین خواهد بود. آیا مردمی که مسالمت آمیز اعتراض کردند و محترمانه رای خود را مطالبه کردند، سزاوار این ظلم بودند؟
ما مردم پس از ۸ سال روزهای سخت و تلخی را تجربه کردیم، هر چند بعد از گذشت این ایام هنوز کسی پاسخگوی اتفاقات پس از انتخابات سال ۸۸ نبوده و بعد از این مدت هنوز کاندیداهای اکثریت مردم در حصر و تعدادی از هموطنان در زندان هستند و از خانواده های آسیب دیده دلجویی و عذرخواهی نشده است.
با گذشت هشت سال از سال ۸۸ هنوز نتوانستند اندیشه ما مردم را به آنچه خود دوست دارند تغییر دهند و ما باز با رای خود رییس جمهور انتخاب کردیم تا بدانند حتی اگر جان، مال و آبرویمان را هم بدهیم خواهان کشوری با حاکمیت بدون استبداد و مدیریتی شایسته سالارانه و برقراری عدالت ( اجتماعی- اقتصادی- سیاسی ) برای همه ایرانیان و حفظ کرامت و حقوق همه شهروندان هستیم.
هر چند بعد از این دوره انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ هم تروریسم خواست با گلوله کام مردم را تلخ کند، اما گلوله از نظر ما چه در سال ۸۸ و چه در سال ۹۶ محکوم است و هرگز مرعوب سیاست خشونت طلبان و تروریسم نخواهیم شد و با ندای سلامتی- صلح و آزادی همگان را به زندگی مسالمت آمیز در کنار هم دعوت خواهیم نمود. زیرا بیشماریم و کوتاه نخواهیم آمد.
همگان نیاز داریم همدلی و آشتی ملی بدور از هرگونه حب و بغض و جناح بندی ها توسط حاکمیت اجرا شود تا مردم از طریق اتحاد و وحدت، آرامش، امنیت و آزادی را تجربه کنند.
این اتحاد نیازمند آزادی و رفع حصر محصورین ( خانم رهنورد، آقایان موسوی و کروبی) و رفع محدودیت از آقای سید محمد خاتمی است.
وقت آن رسیده حاکمیت با تمام اختلافات و رفتارهای خشنی که به ما مردم داشته، این بار خود را در خطر دیده و رای ما مردم را تخریب نکند و این اکثریت را محترم بشمارد.
مردم همیشه اعتماد نمی‌کنند.
پروین فهیمی
۲۵ خرداد ۹۶
۲۵ خرداد ۹۶
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر