طبق گزارشی که امروز توسط کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران منتشر شد، زندانیان سیاسی که در بند زنان زندان اوین نگهداری می‌شوند مرتبا از دسترسی به مراقبت های پزشکی محروم می‌شوند، برای ملاقات با فرزندان خود، حتی فرزندان خردسال، با محدودیت یا محرومیت روبرو هستند، از تماس تلفنی با خانواده های خود محروم، و به تغذیه کافی و مناسب دسترسی ندارند.
این شرایط، که توسط منابع درجه اول تشریح شده، مقررات آیین‌نامه اجرایی سازمان زندانها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور و تعهدات بین‌المللی ایران در مورد رفتار با زندانیان را نقض می‌کند. کمپین از قوه قضاییه ایران، که زندان‌های ایران تحت نظر آن اداره می‌شوند، می‌خواهد تا فورا پرونده‌های این زندانیان را بررسی کرده و شرایط غیرقانونی بند زنان را مورد توجه قرار دهد.
هادی قائمی، مدیر اجرای کمپین گفت: «این زنان، اساسا نباید به هیچ عنوان از همان اول به خاطر ابراز مسالمت‌آمیز عقاید یا باورهای خود که دولت ایران با آنها مخالف است، زندانی می‌شدند.» وی افزود: «اینک این زنان از شرایط غیرانسانی که آنها را با صدمات دائمی به سلامتی‌شان روبرو کرده نیز رنج می‌برند.»
در حال حاضر حداقل ۲۵ زندانی که در بند زنان زندان اوین نگهداری می‌شوند شناسایی شده‌اند که همه آنها به علت انجام مسالمت‌آمیز حقوق آزادی بیان و عقیده، بدون دسترسی به روند عادلانه قضایی محاکمه شده و در محاکمه‌هایی که فاقد استانداردهای بین‌المللی محکوم شده‌اند.
نتایج اصلی:
• بهداری زندان فاقد متخصصان پزشکی است و بعضا داروهای اشتباهی یا غیرموثر به بیماران می‌دهد.
• انتقال به بیمارستان برای مراقبت‌های اضطراری مورد نیاز دائما با تاخیر انجام می‌شود یا اصلا مورد قبول قرار نمی‌گیرد.
• جیره غذایی زندان فاقد ارزش تغذیه کافی است که زندانیان را وادار به خرید اقلام خوراکیِ زیراستاندارد و گرانقیمت از فروشگاه زندان می‌کند.
• ملاقات با خانواده حتی در میان زندانیانی که مادر هستند با فرزندان خردسالشان به شدت محدود شده و بعضی اوقات نیز ممنوع شده است.
• در این بند تلفن وجود ندارد.
• در زمانهایی در فصل زمستان زندانیان از گرمایش محروم شده‌اند.
• زندانیان مکررا جستجوی بدنی می‌شوند و در حین جستجو در مواردی توسط زندانبانان زن مورد بدرفتاری قرار می‌گیرند.
• انتقال به بیمارستان برای مراقبت‌های اضطراری مورد نیاز دائما با تاخیر انجام می‌شود یا اصلا مورد قبول قرار نمی‌گیرد.
• جیره غذایی زندان فاقد ارزش تغذیه کافی است که زندانیان را وادار به خرید اقلام خوراکیِ زیراستاندارد و گرانقیمت از فروشگاه زندان می‌کند.
• ملاقات با خانواده حتی در میان زندانیانی که مادر هستند با فرزندان خردسالشان به شدت محدود شده و بعضی اوقات نیز ممنوع شده است.
• در این بند تلفن وجود ندارد.
• در زمانهایی در فصل زمستان زندانیان از گرمایش محروم شده‌اند.
• زندانیان مکررا جستجوی بدنی می‌شوند و در حین جستجو در مواردی توسط زندانبانان زن مورد بدرفتاری قرار می‌گیرند.
این زنان برای احکامی از یک تا بیست سال، به «جرم‌هایی» مانند اعتراض به مجازات اعدام، دفاع از حقوق زنان، انتشار انتقادات خود از سیاست‌های دولتی در شبکه‌های اجتماعی، اعتقاد به آیین بهایی، و دفاع از سایر زندانیان سیاسی پشت میله‌های زندان قرار گرفته‌اند.
چون این زنان زندانیان سیاسی هستند، شرایط سخت‌تری از سایر زندانیان را تحمل می‌کنند: برخلاف زندانیان سایر بندها، آنها اجازه دسترسی به تلفن برای تماس با خانواده‌های خود را ندارند؛ ملاقات‌های آنها حتی بین این زندانیان و فرزندان خردسالشان غالبا محدود شده، یا به عنوان مجازات ممنوع شده، و آنها مرتبا از اعزام به مرخصی، که بیشتر زندانیان در ایران از آن برخوردار هستند، محرومند.
بخش‌هایی از گواهی زندانیان از داخل بند زنان
«وضعیت بهداشتی و درمانی هم فاجعه‌ست! داروها رو اشتباه می‌دهد بهداری با بی مسئولیتی تام!»
«زندانیان اغلب در مرحله وخیم بیماری خود و معمولا ٩ ماه تا ١ سال بعد از تشخیص اولیه بیماری وارد پروسه درمانی می‌شوند، پروسه‌ای که تداوم آن با کارشکنی و عدم همراهی سیستم قضائی-امنیتی غالبا آغاز نشده متوقف می شود.»
«اونجا تلفن نیست. مادرها همیشه کلافه و تو فکر هستند.»
«اونجا ما به خاطر مادرها خیلی کوتاه میومدیم و اعتراض جمعی اصلا نبود، چون اولین تنبیهی که همیشه دسته جمعی بود قطع کردنِ ملاقاتِ مادرها و بچه‌های کوچیک بود. یه حربه‌ی ناجوانمردانه برای ساکت کردن بند نسوان!»
«الان حدود ١ سال هست که گوشت قرمز و لبنیات از جیره‌ی خشکِ زندان حذف شده…»
«ما یه تعداد بخاری برقی داشتیم که با هزینه خودِ زندانی‌های بند تهیه شده بود و بدونِ آنها نمی‌شد که زمستونِ اوین سر بشه. امسال آن بخاری‌ها را دادند به سربازها و بچه‌ها دارند از سرما می‌لرزند.»
این گزارش حاوی بخش‌های زیادی از آیین‌نامه سازمان زندانهاست و نشان می‌دهد که این شرایط ناقض قوانین خود کشور ایران هستند. طبق شهادت زندانیان که در این گزارش می‌آید، زندانیان مکررا شرایط داخل بند را به قوه قضاییه ایران گزارش داده‌اند، اما قوه قضاییه، تحت ریاست صادق آملی لاریجانی، هیچ اقدامی انجام نداده است.
از سال ۱۳۸۴ تا کنون، هیچ نهاد سازمان ملل متحد یا سایر سازمانهای بین‌المللی ناظر اجازه دیدار از بند زنان زندان اوین یا هر بند دیگری در زندان اوین را دریافت نکرده است.
«داخل بند زنان» از محرومیت‌های ظالمانه و غیرقانونی که این زنان شجاع به دلیل اینکه در ایران با انتقاد مسالمت آمیز مانند جرم برخورد می شود با آن روبرو هستند پرده برمی‌دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر