«ایرج محمدی» زندانی سیاسی محبوس در زندان مرکزی تبریز، که پیش تر در روز یکشنبه ۲ خرداد پس از عمل جراحی در بیمارستان به مرخصی استعلاجی ۱۰ روزه اعزام شده است در نامه ای به “کمیسریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد” از انتقال غیر قانونی خود به زندان تبریز، شکنجه های روحی و جسمی، عدم رعایت اصل تفکیک جرائم و همچنین تخلیه کردن بیضه راست به علت ضرب شتم و شتم مسوولین در زندان، عقیم شدن و محرومیت از داشتن اولاد برای همیشه سخن گفته است.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، «ایرج محمدی» زندانی سیاسی کُرد به تازگی به مدت بیست روز دست به اعتصاب غذای اعتراضی زده بود و. به دنبال این اعتصاب، او در زندان از سوی مسوولین تحت شکنجه و ضرب و شتم قرار گرفت و کیسه بیضه سمت راست او بر اثر شدت ضربات پاره شد.
منابع مطلع پیش تر در این خصوص به کمپین گفته‌اند که “به دلیل تاخیر در انتقال این زندانی سیاسی به مراکز درمانی، در نهایت او در ۲۸ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۵، در بیمارستان امام رضا تبریز بستری شده و در ۲۹ اردیبهشت‌ماه بیضه سمت راستش تخلیه می‌شود و برای همیشه از داشتن فرزند محروم شده است.
این زندانی سیاسی ۳۷ ساله به دلیل وضعیت وخیم جسمانی دردر روز یکشنبه ۲ خرداد ماه ۱۳۹۵، به مدت ۱۰ روز به مرخصی استعلاجی اعزام شد.
این زندانی بیمار علی‌رغم ابتلا به بیماری اعصاب و روان، مشکلات بینایی و همچنین دهان و دندان، سابقه سکته مغزی را نیز دارد.
او در ۵ فروردین‌ماه سال جاری ، به همراه «محمد امین آگوشی» معلم بازنشته و زندانی سیاسی جهت ادامه حبس خود به زندان مرکزی تبریز منتقل شد.
او در بدو ورود به زندان تبریز، “بدون رعایت اصل تفکیک جرائم به بند سارقین زندان مرکزی تبریز منتقل شد و از حقوق اولیه و انسانی خود در زندان از سوی مسوولین محروم بوده است و با وجود ابتلا به بیماری‌های متعدد از حق داشتن پتو و لوازم اولیه محروم بوده و به ناچار بر روی موزائیک‌های سرد سالن می‌خوابید.”
نامه این زندانی سیاسی به “کمیسریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد” که دراختیار« کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی» قرارگرفته است در پی می آید.
به کمیسریای عالی حقوق بشرسازمان ملل متحد
با سلام و عرض ادب به استحضار عالی می رساند که اینجانب زندانی سیاسی «ایرج محمدی» مدت ۸ سال است که به مدت ۱۰سال حبس به جرم محاربه محکوم گردیده ام. که ابتدا به زندان زاهدان تبعید شده و بعد از تحمل نزدیک به ۵ سال در زندان زاهدان و تحمل دردهای فراوان، اکنون مدت سه ماه است که در یک اقدام عجیب و غیر قانونی از آنجا به زندان تبریز تبعید گردیده ام. در حالیکه طبق قانون تبعید در تبعید وجهه قانونی نداشته و غیر قانونی است.
متاسفانه بعد از انتقال به زندان تبریز حقوم به عنوان یک زندانی و شهروند تضییع شده و شکنجه های روحی و جسمی زیادی را متحمل می شوم .
به طوری که علی رغم ادعای مسوولین سازمانها مبنی بر جداسازی جرائم در زندانها، بنده در بند سارقین و اوباش نگهداری شده وحتی از داشتن محل خواب و پتو و…..محروم می باشم و با توجه به اینکه بعلت سابقه سکته مغزی در حال مصرف دارو هستم هیچگونه اقدامات پزشکی بر روی بنده انجام نگردیده و از دسترسی به دارو نیز محروم شده ام.
ثانیا اخیرا در یک اقدام مبهم و سوال برانگیز توسط انتظامات بند ۱۱ مورد ضرب و شتم قرار گرفته و به بیضه سمت راستم آسیب شدید وارد شده که اگر در روزهای اول تا سوم به بیمارستان اعزام می شدم، قابل درمان و معالجه می بود. ولی متاسفانه به علت بی توجهی و عدم رسیدگی بعد از ۱۲ روز به بیمارستان معرفی شدم و پزشکان جراح بیمارستان امام رضا تبریز توانسته اند بیضه ام را تخلیه نموده و برای همیشه از داشتن اولاد محروم و عقیم گردیده ام.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر