گزارشی از آخرین وضعیت داود رضوی و ابراهیم مددی

 صالح نیکبخت وکیل پرونده داود رضوی و ابراهیم مددی دو فعال کارگری و عضو سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی که اکنون در انتظار حکم دادگاه تجدید نظر هستند درباره آخرین جزئیات وضعیت پرونده شان گفت هر دوی این افراد در دادگاه بدوی به پنج سال حبس محکوم شده‌اند ، دادگاه تجدید نظر آقای رضوی حدود دو هفته پیش برگزار شد و قرار است دادگاه تجدید نظر آقای مددی هم در اواسط  ماه جاری برگزار شود.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از انصاف نیوز، او با بیان این که «آقایان ابراهیم مددی و داود رضوی، در آخرین انتخابات سندیکای این شرکت به عنوان عضو هیأت مدیره انتخاب شده و به دلیل تجدید نشدن انتخابات سندیکا، همچنان عضویت در هیأت مدیره را برعهده دارند»، علت برگزار نشدن انتخابات دوره‌ی اخیر این سندیکا را فراهم نبودن شرایط تشکیل مجمع عمومی این سندیکا دانست.

نیکبخت افزود: “کارگران در صدد هستند براساس درخواست‌هایی که پیش از این داشته‌اند؛ مجمع عمومی سندیکا را تشکیل داده و انتخابات را برگزار کنند و زمان تشکیل جلسه مجمع عمومی، قرار است پس از اخذ مجوز اعلام شود و اخذ مجوز تشکیل مجمع عمومی نیز از سوی سندیکای شرکت واحد اعلام می‌شود”.

طرح دعوا از سوی مدعی‌العموم

این وکیل دادگستری گفت: “این دو کارگر با توجه به این که نمایندگی کارگران عضو سندیکا را در تجمع‌های مختلف برعهده داشته‌اند؛ چندبار به وزارت کار مراجعه کرده و در ادامه با توجه به این که نمایندگان عضو تعاونی‌های مسکن نیز بوده‌اند؛ به شهرداری مراجعه کرده و متاسفانه مراجعات آنها به این مراجع و همچنین حضور آنان در مراسمی که کارگران شرکت واحد به مناسبت روز اول ماه می در سال ۱۳۹۲ برگزار کرده بودند، از سوی مدعی‌العموم علیه آن‌ها طرح دعوا شد”.

مهمترین مشکل ما مسکن است

«داود رضوی»، پیش از این درباره‌ی اعتراض اخیر کارگران سندیکای شرکت واحد به مشخص نشدن وضعیت مسکن و دستمزدهایشان گفته بود: “ما در شرکت واحد اتوبوسرانی درگیر مشکلاتی از جمله مسکن هستیم که مهمترین مشکل حال حاضر ماست. به همین دلیل در رابطه با مشکل مسکن تجمعاتی در مقابل شورای شهر و شهرداری تهران برگزار کردیم. تجمع دیگری هم از سوی کارگران شرکت واحد در مقابل وزارت کار و در اعتراض به میزان دستمزدها برگزار شد”.

او افزود: “در سال ۹۳، کارگران شرکت واحدی همچون من و آقای «ابراهیم مددی» دستگیر شده و بعد از ۲۰ روز انفرادی با قید ضمانت آزاد شدیم؛ اما اکنون دادگاه هر کدام از ما را به پنج سال حبس محکوم کرده است” و در احکام ما هم به صراحت نوشته شده: «پیگیری مسایل مسکن»، «تجمع مقابل شهرداری» و «تجمع مقابل شورای شهر».

این فعال کارگری گفت: “گفته شده است که هنگام اعتصاب برای آقای «رضا شهابی» نامه‌ی عفو و بخشودگی ارسال شده بود؛ من که ۶۰ درصد پول خانه‌ام را داده‌ام و پنج سال از موعد تحویلش گذشته و تحویل نداده‌اند؛ با همکارانم بصورت جمعی آمدیم و در مقابل شهرداری و شورای شهر اعتراض کردیم که چرا حق ما و خانه‌های ما را نمی‌دهید؛ اگر من هم به خاطر همین اعتراض به زندان بروم و به من نامه‌ی عفو و بخشودگی صادر کنند، چرا باید آن را امضا کنم؟ عفو و بخشودگی برای زمانی است که فرد مرتکب جرمی می‌شود”.

علت افزایش محکومیت‌های کارگری چیست؟

وی ادامه داد: حرف من اینست که چرا در این چند سال گذشته محکومیت‌های کارگری اینقدر زیاد شده؟ ما یک همکار دیگر هم داریم که آقای رضا شهابی است؛ او هم الان در زندان است و هنوز وضعیت پرونده‌شان مشخص نیست. سه ماه از حبس او مانده بود، اما در حال حاضر نزدیک به هزار روز به ایشان ابلاغ شده است؛ چرا کسانی که فعال صنفی هستند و اعتراض می‌کنند؛ با تهدید، برخورد، اخراج از محل کار و مانند اینها مواجه می‌شوند؟ یعنی چرا به جای این که با افرادی که مسبب این مشکلات هستند، برخورد شود؛ کسانی که متقاضی رفع این مشکلات هستند محکوم می‌شوند؟

تحمیل اعضای شورای اسلامی کار

رضوی در پاسخ به این پرسش که «نهاد دولتی «خانه کارگر» چه حمایتی از شما به عنوان کارگرانی که به مسایل صنفی معترض هستید، می‌کند؟»، گفت: ما هیچ ارتباطی با خانه‌ی کارگر نداشته و به صورت مستقل سندیکایی به نام شرکت واحد داریم. این سندیکا هم شاید از سوی دولت مورد‌ قبول نباشد؛ اما واقعیت این است که سندیکاهای کارگری مشروعیتشان را از بدنه‌شان می‌گیرند، یعنی یک نماینده‌ی کارگری را کارگرها باید تایید کنند؛ نه ارگان‌های دیگر؛ متاسفانه اعضای شورای اسلامی کاری که در شرکت واحد هستند و همه ساله به ما تحمیل می‌شوند؛ در واقع از سوی کارفرما مورد تایید قرار می‌گیرند و تمامی برگزاری انتخاباتشان با هماهنگی کارفرمایان و حراست است.

او افزود: “در سامانه‌ی یک اتوبوسرانی که شرکت واحد بی آرتی و سامانه‌ی شش، طی چند سال به خاطر تقلب، انتخابات آن باطل شد و به حد نصاب نرسید، الان مجدد دو انتخابات برگزار کردند. ما در سامانه‌ی شش نماینده داشتیم و توانستیم از تقلباتشان جلوگیری کنیم. متاسفانه در سامانه‌ی یک اتوبوسرانی، این انتخابات برگزار شد؛ البته اسناد زیادی راجع به تقلباتی که در شورای اسلامی کار انجام شده است، داریم و به وزارت کار تقدیم کردیم که متاسفانه وزارت کار هم با ما همکاری نکرد”.

این فعال کارگری با ادعای وجود تقلب در انتخابات شورای اسلامی کار، اظهار کرد: “در هر انتخابات به طور معمول در دور دوم تعداد کمتری شرکت می‌کنند؛ برای نمونه نماینده‌ای که در دور اول انتخابات شورای اسلامی ۲۰۰ رأی آورده بود؛ در دور دوم انتخابات، ۶۰۰ رأی آورد که فکر نمی‌کنم از دید کسی قابل قبول باشد”.

خانه کارگر کاری برای ما نکرده است

او با انتقاد از عملکرد «خانه کارگر» گفت: “شما یک نگاه گذرا به وضعیت جامعه‌ی کارگری بیندازید؛ دیگر نیازی نیست من از کیفیت عملکرد خانه‌ی کارگر چیزی بگویم. امروز فاصله‌ی دستمزدها با هزینه‌های زندگی و مشکلاتی مانند قراردادهای سفیدامضا و نبود امنیت شغلی نشانگر اینست که خانه‌ی کارگر برای کارگران کاری نکرده است. برای همین در شرکت واحد، سال ۸۴ سندیکایی تشکیل دادیم و با همه‌ی فشارهایی که وجود داشت، انتخابات این سندیکا را برگزار کردیم و متاسفانه طی دوازده تا سیزده سال مرتب با تهدید و زندان روبه‌رو بوده‌ایم”.

در هیچ‌ یک از دولت‌ها، اجازه‌ی فعالیت نداشتیم

رضوی، برخورد با سندیکاهای کارگری را محدود به دولتی خاص ندانست و افزود: “برخورد دولت‌های مختلف در مقابله با سندیکاها به یک صورت بوده است. در هیچ‌کدام از این دولت‌ها ما اجازه‌ی فعالیت نداشتیم و مدام زیر فشار بودیم، حال فرقی نمی‌کرده است؛ چه دولت اصولگرا بوده و چه اصلاح‌طلب. ما را با وجود پشتوانه‌ی کارگری که داشتیم به رسمیت نمی‌شناسند”.

سندیکاها و جلوگیری از فساد و رانت‌خواری

وی در پاسخ به این پرسش که «چه برخوردی با اعتراض برخی رانندگان شرکت واحد که به مدت یک روز با چراغ روشن و سرعت پایین حرکت می‌کردند، صورت گرفت؟»، گفت: “ما در شرکت واحد اعتراضاتمان را به صورت مسالمت‌آمیز انجام می‌دهیم و دنبال آشوب و اخلال نیستیم، اما متاسفانه تا همین هفته‌های پیش هم حراست خیلی از این راننده‌ها را احضار می‌کرد و آن‌ها را زیر فشار قرار می‌داد که چرا چراغ روشن و اعتراض کرده‌اید. درحال حاضر بن‌هایی که به صورت غیرنقدی به راننده داده می‌شود را نداده‌اند و می‌گویند فردا که ما این بن‌ها را ندادیم؛ شما نکند دوباره می‌خواهید اعتراض کنید و بروید چراغ روشن کنید؟! تمام این فشارها را می‌آورند که این کارگران نتوانند بر سر خواسته‌هایشان یک پارچه اعتراض کنند”.

این فعال کارگری گفت: “سندیکاها اگر شکل بگیرند؛ دیگر این فسادها و رانت‌خواری‌ها بوجود نمی‌آید؛ مدیران عامل‌، کارگران را استثمار می‌کنند یا با سرمایه‌گذاران کارگاه‌هایی را باز می‌کنند که متاسفانه بعد از شش ماه، آن را می‌بندند و تبدیل به ساختمان تجاری و مسکونی می‌کنند و از آن سود می‌برند؛ سندیکاها موجب می‌شوند که از فساد و رانت‌خواری جلوگیری شود. اگر سندیکاها شکل بگیرند؛ انجمن صنفی روزنامه‌نگاران و خبرنگاران هم مستقل می‌‍شوند”.

انتقاد از سکوت رسانه‌ها

رضوی، سکوت رسانه‌ها در مقابل اعتراضات و مطالبات کارگری را غیرقابل قبول دانست و افزود: “چرا نباید اخبار ما که در این کشور هستیم را پوشش دهند؟ چرا نباید خبر تجمع رانندگان شرکت واحد در مقابل شورای شهر و شهرداری را تنها خبرگزاری‌های معدودی که با همه‌ی فشارهایی که وجود دارد، جسارت به خرج می‌دهند و گزارش می‌کنند”.

به گفته‌ی او، اگر سندیکاها باشند، این مشکلات حل می‌شود. به خاطر این که اگر سندیکاها با هم متحد شوند می‌توانند برای دستمزدها و مطلبات جامعه‌ی کارگری به دولت فشار بیاورند. الان چه کسی می‌خواهد به دولت فشار بیاورد؟ خانه‌ی کارگر، شورای اسلامی کار و یا رسانه‌ها؟!