روز جمعه پانزدهم بهمن‌ماه ۱۳۹۵، اولین گردهمایی از سوی “کارزار برای آزادی سعید ملک پور” در دانشگاه تورنتو، با موفقیت برگزار شد.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، اولین گردهمایی در حمایت از سعید ملک پور، مهندس نرم افزار با اقامت دائم کشور کانادا و از متهمان جرائم سایبری با حضور و سخنرانی تعدادی از فعالین سیاسی و حقوق بشری در سالن دانشکده علوم زمین‌شناسی دانشگاه تورنتو برگزار و با استقبال بسیاری از هم‌وطنان ساکن کانادا روبه‌رو شد.
دکتر رضا مریدی، وزیر پژوهش، نوآوری و علوم در انتاریو و علی احساسی، از سیاستمداران حزب لیبرال، دکتر Colin Carrie از سیاستمداران حزب محافظه‌کار، خانم Hélène Laverdière، از سیاستمداران حزب نیودمکرات در پارلمان کانادا، هما هودفر زندانی آزاد شده، حمید قاسمی شال، زندانی سیاسی سابق و مصطفی عزیزی، هنرمند و زندانی سابق، محمد فهمی، روزنامه‌نگار، الکس نیو، از اعضای امنستی اینترنشنان در کانادا، پیام اخوان، وکیل برجسته‌ی بین‌المللی و فعال حقوق بشر، کاوه شهروز، وکیل در حوزه‌ی حقوق بشر ازجمله سخنرانان این مراسم بودند.
در همین رابطه روزنامه شهروند از بزرگترین روزنامه‌های آمریکای شمالی دست به انتشار گزارش زده است. این روزنامه آورده است: گردانندگی جلسه بر عهده کاوه شهروز، وکیل در حوزه‌ی حقوق بشر بود. او در آغاز به کوتاهی به وضعیت سعید ملک پور اشاره کرد.
سعید ملک پور برنامه‌نویس کامپیوتر از سال ۲۰۰۸ در زندان اوین به سر می‌برد. او که مقیم کانادا است، برای دیدار از پدر بیمارش به ایران رفته بود که توسط مأموران امنیتی دستگیر و به اوین فرستاده شد. اتهام او ساخت برنامه‌ای برای بارگذاری (آپلود) عکس بوده که خریدار این برنامه از آن در یک سایت پورنوگرافی استفاده کرده بود. سعید تحت شکنجه قرار گرفت، مجبور به اعتراف به ناکرده ها شد، اعترافاتش از تلویزیون پخش شد و در دادگاهی بدون وکیل مدافع برایش حکم اعدام صادر کردند. حکم او چهار سال بعد به حبس ابد تقلیل یافت، و امروز سعید بیش از هشت سال است که بدون یک روز مرخصی در اوین به سر می‌برد.
کلیپی از عکس‌های سعید از کودکی تا پیش از زندانش پخش شد. این کلیپ خواهر او را که نزدیک من نشسته بود، به گریه انداخت. پس‌ازاین کلیپ مریم ملک پور از برادرش و وضعیت خانواده در غیاب او گفت.
از طرف تیم برگزارکننده، دکتر ارسلان کهنمویی پور، استاد زبانشناسی دانشگاه تورنتو، سخن گفت. او از اعضای تیم کارزار نام برد و از دکتر محمد توکلی که همراهی‌اش برگزاری برنامه را میسر کرده بود تشکر کرد.
او همچنین از کاوه شهروز و سخنرانان برنامه و از اسپانسرهای مالی برنامه دکتر عباس آزادیان، آقایان علی وکیلی، رضا قاضی، محمد رحیمیان و یدی مزینانی تشکر کرد. از شهروند به‌عنوان رسانه‌ی اصلی حامی برنامه نام برد و سپاسگزاری کرد.
ارسلان به چرایی تشکیل کارزار اشاره کرد و اینکه حال که دولت لیبرال در حال مذاکره برای از سرگیری روابط با ایران است، این وضعیت جامعه‌ی ایرانی را به دو بخش تقسیم کرده، بخشی که مخالف این از سرگیری روابط است و بخشی چون او که خواهان این هستند که در جریان این مذاکرات، دولت کانادا خواهان آزادی سعید ملک پور، زندانی مقیم کانادا در ایران شود. این زمان یک فرصت مناسب است برای آزاد کردن سعید و برگرداندنش به کانادا.
او در پایان از همه خواست که در این راه قدم بردارند، اطرافیانشان را نسبت به موضوع سعید آگاه کنند و با نمایندگانشان در مجلس تماس بگیرند و خواهان آزادی سعید شوند.
خانم Hélène Laverdière نماینده حزب نیودمکرات در پارلمان فدرال، آرزو کرد که کاش برای مناسبت دیگری اینجا می‌بود و سعید هم حضور داشت، اما همچنان ابراز امیدواری کرد که جمعی که در اینجا حضور دارند، برای آزادی سعید فشار بیاورند. او تأکید کرد علیرغم اینکه سعید مقیم دائم کاناداست، اما به پیش بردن موضوع آزادی‌اش غیرممکن نیست. او همچنین گفت به تلاش‌هایمان ادامه دهیم و نشان دهیم که شکنجه و نقض حقوق بشر قابل‌قبول نیست.
دکتر رضا مریدی، وزیر پژوهش، نوآوری و علوم انتاریو در سخنانش گفت، هیچ دلیلی وجود ندارد که سعید در زندان باشد، هیچ دلیلی برای وجود زندانی سیاسی نیست. عنوان زندانی سیاسی باید از فرهنگ ایران حذف شود. ما از آقای خامنه‌ای می‌خواهیم سعید ملک پور را آزاد کند. همچنین می‌خواهیم همه‌ی زندانیان سیاسی را آزاد کند.
دکتر Colin Carrie نماینده آشاوا از حزب محافظه‌کار گفت، باید اطمینان حاصل کنیم که پرونده سعید فعال و مطرح باشد. او اشاره کرد که دولت قبلی برای لغو حکم اعدام سعید فشار آورده و این روند نباید متوقف شود.
علی احساسی، نماینده لیبرال ویلودیل در پارلمان فدرال با اشاره به حضور جمعیت و همچنین تیم برگزارکننده گفت، در هر مناسبت‌های این‌چنینی، همگی باید برخیزیم و چنین پرونده‌هایی را مطرح کنیم، اگر کسی از کامیونیتی ما اینها را مطرح نکند هیچ‌کس در دولت اقدامی نمی‌کند.
حمید قاسمی شال که خود پنج سال و نیم در زندان اوین به جرم جاسوسی زیر حکم اعدام قرار داشت و در این مدت شش ماه با سعید هم بند بوده، گفت، او آدم بسیار فوق‌العاده‌ای بود.
قاسمی شال همچنین گفت، باز شدن سفارت کانادا در ایران کمکی به سعید نمی‌کند، سعید نیاز به کمک مستقیم شما، نمایندگان مجلس کانادا دارد که به دولت فشار بیاورید و به شما قول می‌دهم که کمتر از یک سال سعید آزاد می‌شود.
او به آزادی خودش و خانم هودفر که در زمان بسته بودن سفارت‌ها صورت گرفت و همچنین به مورد محمد فهمی اشاره کرد که تنها به واسطه‌ی فشارهای سیاسی انجام شد.
مصطفی عزیزی نیز در سخنانش از همه آنها که برای آزادی‌اش تلاش کردند تشکر کرد. او گفت از سعید ملکپور روزها می‌توانم صحبت کنم. قاضی صلواتی بیشترین حمله‌اش به من برای دفاع از سعید بود. برای اینکه سعید خیلی بی پناه است. تقریباً هیچ جناح سیاسی از سعید دفاع نمی‌کند. تنها دفاعی که از او می‌تواند بشود همین خارج کشور و بخصوص کانادا است. وقتی در زندان با سعید خبر امکان برقراری ارتباط کانادا و ایران را شنیدیم خوشحال شدیم که حتماً این به آزادی سعید منجر میشه و امیدوارم که واقعیت پیدا کنه.
پس‌ازآن از کارهای هنری سعید ملک پور در زندان رونمایی شد. این کارها دو تابلوی معرق بود که یکی را برای همسر مصطفی عزیزی (مریم) درست کرده بود با شعری از خود عزیزی، نقاشی از مهدی ساجدی فر (که هنوز در زندان است)، و خطاطی هم از امیر نوری پور (که چند ماه پیش آزاد شد) و یکی هم تابلوی بسیار زیبای معرق از یک پلنگ که به گفته عزیزی با عشق برای خواهرش مریم ساخته بود.
در بخش بعدی پنلی متشکل از پیام اخوان، الکس نیو، هما هودفر، محمد فهمی و آروین کاتلر برگزار شد که دکتر مهرداد حریری آن را اداره کرد.
حمید قاسمی شال، محمد فهمی، هما هودفر، مصطفی عزیزی زندانیان سیاسی سابق
هما هودفر به تأثیر نامه‌هایی که برای آزادی او به رهبر جمهوری اسلامی فرستاده شده بود، اشاره کرد و وجود سفارت کانادا در ایران را در حفاظت از شهروندان دوتابعیتی مهم خواند.
محمد فهمی با اشاره به اینکه وضعیت زندانیان سیاسی در ایران بسیار پیچیده‌تر از زندانیان مصر است، حضور رسانه‌ها و وکیل مدافع در دادگاه خود را در مقایسه با ایران موقعیتی “لوکس” خواند و بسیاری از زندانیان سیاسی را گروگان‌هایی خواند که با فشارهای سیاسی آزاد می‌شوند مانند موضوع جیسون رضائیان و در پایان اظهار امیدواری کرد که دولت لیبرال کانادا در مذاکراتش با ایران نام سعید ملک پور را مطرح کند چون این تنها راه برای آزادی سعید ملک پور است.
الکس نیو با اشاره به زندانیان سیاسی آزاد شده در سالن، محمد فهمی، حمید قاسمی شال، هما هودفر و مصطفی عزیزی، از تلاش‌های امنستی اینترنشنال برای آزادی آنان یاد کرد و گفت، همان‌طور که تمامی سخنرانان اشاره کرده‌اند این زمان، زمان فشار برای آزادی ملکپور است و از دولت کانادا خواست فعال‌تر در این مورد عمل کند و با ذکر اینکه وظیفه‌ی ماست که در همبستگی با سعید ملک پور بایستیم، از حاضران خواست که در این زمینه به سازمان عفو بین‌الملل بپیوندند و پتیشن ها و نامه‌های این سازمان را امضا کنند.
پیام اخوان با اشاره به اینکه یک کشته تراژدی ست ولی یک میلیون کشته آمار است، افزود: زندانیان سیاسی، آمار نیستند. سعید ملک پور به ما یادآوری می‌کند که هر قربانی، اسم دارد، خواهر و برادر و مادر و پدر دارند. و امشب همه‌ی ما اینجا برادر و خواهر سعید هستیم و صدایمان را به آنها پیوند می‌دهیم تا به شکنجه گرانش بگوییم ما ساکت نمی‌مانیم. هر زندانی آزاد شده در اینجا به خاطر این است که یک نفر ساکت نمانده و صدای زندانی را به قدرتمندان رسانده.
پیام اخوان در پایان سخنان کوتاهش شعر زیبای سعدی که بر سر در یکی از ورودی‌های سازمان ملل حک‌شده را برای حاضران خواند:
Human beings are members of a whole,
In creation of one essence and soul
If one member is afflicted with pain,
Other members uneasy will remain.
If you’ve no sympathy for human pain,
The name of human you cannot retain!
پس از جلسه:
خانم طاهری گزارشگر روزنامه شهروند در مصاحبه‌ای با چند تن از شرکت کنندگان به گفتگو نشته است که در پی می‌آید:
از مصطفی عزیزی پرسیدم چگونه در زندان کارهای هنری انجام می‌دهند و چگونه از زندان خارج می‌کنند. او گفت:
در زندان اوین تا جایی که من می‌دانم حداقل دو کارگاه معرق وجود دارد یکی در بند چهار و دیگری در بند هفت. سعید نخست در بند چهار بود و بعد منتقل شد به بند هشت. این‌طور که سعید می‌گفت کارگاه بند هفت مفصل‌تر بود. پس از مدتی نامه‌نگاری موفق شد اجازه پیدا کند روزها به بند هفت برود در کارگاه معرق کار کند. هرچند گاه یک بار نمایشگاهی از آثار معرق می‌گذاشتند و زندانی‌ها می‌توانستند این آثار را خریداری کنند و مجوزی به آنها داده می‌شد که هنگام ملاقات حضوری کارهای خریداری‌شده را به بستگانشان بدهند. اگر خود سازنده کار می‌خواست کاری را بردارد برای خودش با تخفیف کار را به او می‌فروختند. گاه هم کسی که زیاد کار کرده بود یک کار را به خودش می‌دادند. کاری که سعید لطف کرده بود برای همسر من درست کرده بود را همین‌طوری گرفت و مجوزش صادر شد. کار پلنگ را سعید می‌گفت سه میلیون تومان قیمت گذاشتند، اما به خود او یک میلیون تومان می‌فروشند. من نمی‌دانم که آن را به چه قیمتی درنهایت خرید. اما روال این‌گونه بود. کاری که برای همسرم ساخته بود را من در ملاقات به خانواده‌ام دادم که آنها هم برای او فرستادند. چند روز قبل ازآن‌که به تورنتو بیایم برادر سعید با من تماس گرفت و این کار را که سعید برای خواهرش مریم با عشق درست کرده بود، آورد و به من داد.
از ارسلان کهنمویی پور پرسیدم برنامه را چگونه ارزیابی می‌کند؟ گفت:
فکر می‌کنم برنامه بسیار موفقی بود. سخنرانان برجسته‌ای گرد هم آمدند، افرادی با سوابق و دیدگاه‌های سیاسی متفاوت، و همگی بر این نکته تأکید کردند که اکنون زمان مناسبی است که جامعه مدنی و دولت کانادا آزادی سعید ملک پور را به جد پیگیری کند. استقبال از مراسم فوق‌العاده بود. سالنی با ظرفیت ۴۰۰ نفر جمعه‌شب و در دانشگاه تورنتو پر شد. افراد حاضر از گروه‌های قومی مختلف و با دیدگاه‌های سیاسی متفاوت بودند. این بار ثابت کرد که مسئله سعید ملک پور مسئله همه کانادایی‌ها است و نه فقط کانادایی‌های ایرانی‌تبار و ورای تقسیمات معمول سیاسی است. ازنظر اجرایی هم از اینکه برنامه باوجود حضور دوازده سخنران بر اساس برنامه زمان‌بندی شده پیش رفت و به‌موقع آغاز شد و پایان یافت بسیار خرسندیم. بازخوردی هم که از شرکت‌کنندگان گرفته‌ایم بسیار مثبت بوده است، البته کار ما تازه آغاز شده است. خرسندی واقعی ما زمانی است که سعید آزاد شود و به کانادا بازگردد.
مریم ملک پور، خواهر سعید در صفحه‌ی فیس‌بوکش نوشت:
بعد از هشت سال تلاش و دوندگی و در جا زدن و جنگیدن برای قوی موندن، جنگیدن به امید روزهای روشن برای خودم و خانواده‌ام و برادرم که با تمام فشارها و سختیهایی که بهش تحمیل شده هنوز پر از شور و حرارت زندگیه، خیلی احساس درماندگی و تنهایی و خستگی داشتم.
گردهمایی باشکوه و بی دغدغه‌ای که به لطف دوستان و همیاران عزیزم در تورنتو، برگزار شد امیدوارم کرد من و سعید، تنها نیستیم. به هم یادآوری کرد انسانیت هنوز نمرده و جان انسان، ارزش داره. اونقدر این حرکت زیبا بود که بعد از مدت طولانی بغضی که داشت به سال می‌کشید مونده بود تو گلوم و داشت خفم می‌کرد، اشک شد و جاری شد. اونقدر که از هیجان و استرس زیاد نتونستم خوب صحبت کنم، ولی همه دوستان و بزرگواران ایرانی و غیر ایرانی که در حمایت از سعید صحبت کردند، زبان من شدند، زبان سعید شدند. قشنگی این جمع به این بود که فارغ از هر خط فکری و هر عقیده‌ای میشه کنار هم ایستاد و به هدف کمک به یک قربانی، یک انسان بیگناه، همزبان شد.
باز هم سپاسگزارم از همه برگزارکنندگان این ایونت و امیدوارم آزادی سعید و امثال سعید، خستگی رو از تن همگیمون در بیاره.
اولین قدم‌ها برداشته می‌شود
نماینده محافظه‌کار از حوزه اشاوا، Dr. Colin Carrie یکی از سخنرانان مراسم بود که روز دوشنبه ۶ فوریه در پارلمان برخاست و موضوع سعید ملک پور را مطرح کرد.
این اولین قدم را به فال نیک می‌گیریم برای حرکت‌های بعدی.
تصاویری از این جلسه در پی می آید:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر