محمد تنگستانی
سانسور تماشاچیان زن حاضر در ورزشگاه ها، یکی از معمول‌ترین سانسور‌های صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران در پخش بازی‌های بین‌المللی است به طوری که می‌توان رسانه ملی را در نحوه این‌گونه سانسورها، صاحب سبک دانست.
دقت، ظرافت و سرعت عملی که تکنسین‌های صداوسیما در سانسور تماشاچیان ایرانی و غیر‌ایرانی دارند، در دنیا مثال زدنی است. این سانسورها بارها دستمایه خنده و تولید طنز در جامعه ایران بوده است؛ مثلا تصاویری که رسانه ملی از افتتاحیه سی‌ویکمین بازی‌های المپیک ریو۲۰۱۶ منتشر کرد، با واقعیت و حقیقتی که در استادیوم ماراکانا بود، تفاوتی فاحش داشت.
در چند سال گذشته علاوه بر حضور زنان در جایگاه ویژه تماشاچیان، حضور «دریا صفایی» و کمپین «پیش به سوی ورزشگاه‌ها» وی در بازی‌هایی که تیم ملی والیبال ایران انجام داده است، یکی از مشکلات اساسی سانسورچی‌های صداوسیمای ایران بوده است.
این کمپین دو سال پیش به همت دریا صفایی و با هدف مخالفت با ورود زنان به ورزشگاه‌ها ایجاد شد. زنان در ایران اجازه ورود به ورزشگاه‌ها را ندارند. بارها محدودیت ورود زنان به استادیوم‌ها و ورزشگاه‌ها برای تماشای بازی مردان در رسانه های داخلی و خارجی خبرساز شده است. یکی از مطالبات فعالان حوزه زنان در سال‌های گذشته، ورود به ورزشگاه‌ها و مخالفت با تبعیض جنسیتی بوده است.
هفته گذشته، هنگام بازی والیبال تیم های ایران ومصر در سی‌ویکمین دوره المپیک ریو 2016، نیروهای انتظامی حاضر در این ورزشگاه ابتدا مانع از حضور دریا صفایی با بنر و تی شرت‌هایی شدند که شعار کمپین روی آن ها نوشته شده بود.
بنا بر قوانین کمیته جهانی المپیک، استفاده از شعارهای سیاسی در این مسابقات ممنوع است. اما دریا صفایی به «ایران‌وایر» می‌گوید: «رفع تبعيض عليه زنان در جهان ورزش كه در آيين نامه كميته بين المللى المپيك هم بر آن تأكيد شده، یک خواست مدنی است نه سیاسی.»
این فعال حوزه زنان به «ایران‌وایر» می‌گوید: «مثل هميشه بگذاريد زنان ايرانى با تى‌شرت و بنر به ورزشگاه های خود بروند.»
او توضیح می دهد: «من برای دیدن مسابقات واليبال تيم ملى ايران با کشورهای مختلف رفته‌ام. هر بار در سالن حدود 70 یا 80 ایرانی بودند. اكثر آن ها از وابستگان و اعضای سفارت ایران هستند و يا افرادى كه از سوی دولت ايران همراه با کاروان ورزشی به ریو اعزام شده‌اند. آن ها مامور هستند در آن جا بنشنند تا تصاويرشان از تلويزيون جمهورى اسلامى پخش شود.»
دریا می گوید در یکی از بازی ها تنها حدود 10 ايرانی در سالن بودند كه ربطى به وابستگان دولت جمهورى اسلامى نداشتند: «آن 10 نفر از بنر و تى‌شرت‌ها استقبال کردند. تماشاگران برزيلى و آرژانتينى هم استقبال زيادى می کردند اما رفتار ماموران جمهورى اسلامى بسيار تهاجمى بود. زشت‌ترين فحش‌ها را خطاب به من و کسانی که هم‌صدا با کمیپن شده بودند، مى‌دادند. آن ها پشت من جمع شده بودند. کسی که مسوولیت آن ها را برعهده داشت، رفت پيش انتظامات سالن و از آن ها خواست من را به دليل در دست داشتن يك بنر كه شعار سياسى دارد، از سالن اخراج كنند. به ماموران انتظامات گفتم اين شعار كه زنان هم بايد بتوانند مسابقات واليبال را ببينند، سياسى نيست و حاضر نيستم بنرم را پايين بياورم. كار به مداخله نيروهاى ارتش برزيل که برای امنیت سالن در آن جا حضور داشتند، رسيد باز هم من حاضر به پايين آوردن بنر نشدم. ورود نيروهاى ارتشى باعث جلب توجه خبرنگاران شد. آن ها از صحنه عكس مى‌گرفتند. قاعدتا نيروهاى ارتشی فقط با خشونت می‌توانستند بنر را از من بگيرند و يا از سالن اخراج كنند. با توجه به حضور خبرنگاران و دوربين‌ها و حمايت تماشاگران، ترجيح دادند كه من را ناديده بگيرند و بروند. »
ادامه می دهد:«مى‌گفتند كه شعار شما سياسى است، در حالی كه چنين نیست و تنها يك خواسته مدنى است. در آيين نامه كميته بين المللى المپيك بر رفع تبعيض عليه زنان در جهان ورزش تأكيد شده است. در واقع، نمايندگان جمهورى اسلامى که در ريو حضور دارند، بر مسوولان برگزارى فشار آورده بودند كه با من برخورد شود. این تلاش البته به زيان آن ها تمام شد.»
تاکید می کند:«مساله حضور زنان در ورزشگاه‌ها يك امر سياسى نيست، حق طبيعى زنان است. اين كه جمهورى اسلامى هر مساله‌اى را از نوع پوشش و خوراك و موسيقى تا حق حضانت كودكان و طلاق و حتی ورزش سياسى مى كند، مشکل از نگاه و فکر آن ها است. »
می گوید:«در مسابقه بعدى که بین تیم والیبال ایران و روسيه بود، به دلیل بازتاب و انعکاس این اعتراض در رسانه‌های مختلف، نيروهاى ارتش برزيل در تمام مدت در بيرون سالن من را اسكورت كردند. می‌گفتند ممكن است توسط ماموران جمهورى اسلامى تعرضى صورت بگيرد. در مسابقه دوم ديگر كسى جرأت نكرد مزاحم من بشود. سايت "ياهو" در این مورد نوشت "معترض ايرانى يك، كميته بين المللى المپيك صفر". البته شايد بهتر بود مى نوشت "زنان ايرانى يك، جمهورى اسلامى صفر".»
سال گذشته فدراسیون جهانی والیبال، فدراسیون ایران را تهدید کرده بود که در صورت ممانعت از حضور زنان در سالن‌های محل برگزاری مسابقه ها، میزبانی برگزاری مسابقات لیگ جهانی والیبال را از ایران خواهد گرفت. اما دولت ایران با راه دادن شمار اندکی از زنان گزینش شده و یا برخی اعضای خانواده بازیکنان تیم ملی والیبال به محل برگزاری مسابقه ها، امتیاز برگزاری این بازی‌ها را گرفت.
از دریا صفایی پرسیده‌ایم برای مبارزه با این گونه تقلب‌ها، او و کمپین «پیش به سوی ورزشگاه‌ها» چه برنامه‌ای برای آینده دارند. او روشن گری و مبارزه مدنی را بهترین راه مقابله با تبعیض جنسیتی برای ورود به ورزشگاه‌ها عنوان می کند:«بايد با روشن گرى و ادامه مبارزات، مانع از موفقيت اين تقلب فدراسيون جمهورى اسلامى شد. البته همين كارزار در ريو كه بازتاب جهانى داشت، باعث رسوايى فدراسيون واليبال شد. بايد بگويم كه تقريبا همه بازيكنان تيم ملى واليبال ايران به اشكال مختلف، حمايت خود را از كارزار ما اعلام كرده‌اند. اين كه جمهورى اسلامى تا چه حد حاضر باشد ننگ ممنوعيت ورود زنان به ورزشگاه‌ها را به جان بخرد و بهای آن را بپردازد، به خودش مربوط است. وظيفه ما است كه بهاى چنين ممنوعيتى را هر چه بيش تر براى جمهورى اسلامى بالا ببريم. ادامه پافشارى بر اين خواسته و مطالبه برحق زنان ايرانى، يعنى پايان دادن به تبعيض عليه زنان. بايد پشتكار داشت و اين روند را ادامه داد. ايستادگى بر مطالبات سرانجام نتيجه خواهد داد. نبايد بگذاریم كه تبعيض عليه زنان ايرانى به يك عادت تبدیل شود. زنان و مردان زيادى از اين كمپين پشتيبانى مى‌کنند و ما هم چنان پی گيرانه كارزار خود را ادامه مى‌دهيم.»
در روزهای گذشته رسانه‌هایی مانند «لوفيگارو»، «پاريزين» و سايت ياهو اعتراض دریا صفایی در این دوره از بازی‌های المپیک را پوشش داده‌اند. دو سال پیش دریا این کمپین را به راه انداخت. خرداد ماه سال گذشته «شهین‌دخت مولاوردی»، معاون رییس جمهوری ایران در امور زنان و خانواده در گفت‌وگو با روزنامه «شرق»، خبر از امضا مجوز ورود زنان به سالن‌های والیبال را داد. این خبر از سوی برخی از چهره‌های اصول گرا و مذهبی، از جمله امام جمعه اصفهان واکنش‌های بسیاری به دنبال داشت.
آیت‌الله «ناصرمکارم شیرازی»، یکی از مراجع تندروی شیعه گفته بود: «حضور بانوان در ورزشگاه‌ها ضرورتی ندارد و با توجه به مفاسدی که در پی خواهد داشت، زنان می‌توانند مسابقات را از طریق تلویزیون تماشا کنند.»
اصول گرایان و مخالفان ورود زنان به ورزشگاه‌ها، یکی از علت‌های مخالفت خود را به کار بردن فحش‌های رکیک در استادیوم‌ها توسط مردان بیان می‌کنند و می‌گویند عفت عمومی و آرمان‌های اخلاقی_مذهبی با ورود زنان به استادیوم‌ها زیر سوال می‌رود. دریا صفایی در این مورد می گوید:«حضور زنان تنها در دو كشور ايران و عربستان ممنوع است. من نمى توانم بپذيرم كه فرهنگ ايرانيان از فرهنگ اجتماعی و سیاسی مابقی كشورهاى جهان پايين‌تر باشد. چرا بايد تصور كنيم كه فرهنگ مردم ايران از فرهنگ مردم پاكستان و افغانستان و عراق و تركيه پايين تر است؟ اين يك توهين بزرگ به ملت ايران است. تا سال ١٣٦٢ زنان ايرانى مى‌توانستند به ورزشگاه هاى فوتبال هم بروند. تا چهار سال پيش زنان به سالن‌هاى واليبال هم مى‌رفتند و هيچ كس در آن زمان مشكلى نمى‌ديد. اتفاقا اگر فحاشى در ورزشگاه‌ها زياد شده است، شايد به خاطر همين ممنوعيت حضور زنان باشد. مگر فرهنگ مردم ايران نسبت به چهار سال پيش كه زنان مى‌توانستند به ديدن مسابقات واليبال بروند، چه قدر پايين آمده كه اكنون ديگر نمى‌شود زنان را به ورزشگاه ها راه داد. اگر سخن از فحش‌های ركيك و مساله فرهنگى باشد، پس زنان را به سينماها هم نبايد راه داد؛ به ويژه اين كه محيط آن جا تاريك هم هست! اصلا بايد جلوى ورود زنان به خيابان‌ها را هم گرفت چرا كه در خيابان‌ها شاهد خشونت، متلك‌گويى و فحاشى هم هستيم. اين چه گونه منطقى است؟ اتفاقا طالبان هم در افغانستان چنين منطقى داشتند. خوش بختانه كه ديگر در افغانستان در قدرت نيستند.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر