به گزارش عفو‌بین‌الملل حکومت ایران با قرار ندادن امکانات درمانی در اختیار زندانیان عقیدتی و سیاسی، با جان آن‌ها بازی می‌کند. گروهی از این زندانیان با خطر مرگ روبرو هستند و سلامتی‌شان به “گروگان” گرفته شده است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، به نقل از دویچه وله، سازمان عفو‌بین‌الملل درگزارشی که در اولین ساعات صبح روز دوشنبه (۱۸ ژوئیه/ ۲۸ تیر) منتشر کرده نسبت به وضع نگران کننده بیمارانی که به دلایل سیاسی و عقیدتی در ایران زندانی هستند، هشدار داده است. در این گزارش آمده است که حکومت ایران با دریغ کردن داروها و امکانات درمانی که این زندانیان لازم دارند، آن‌ها را در معرض خطر جدی مرگ، ناتوانی دائمی و یا سایر آسیب‌های جبران ناپذیر قرار داده است.
عفو بین‌الملل در گزارش تازه خود نوشته است شواهد نشان می‌دهند که دستگاه قضایی ایران، بویژه دفاتر دادستانی و ادارات زندان‌ها، عمدا از دادن امکانات درمانی به زندانیان خودداری می‌کنند تا از این حربه برای ارعاب یا مجازات و یا تغییر مشی آن‌ها استفاده کنند. در مواردی نیز این حربه برای گرفتن اعترافات اجباری و اظهار ندامت بکار گرفته می‌شود.
فیلیپ لوتر، مدیر بخش خاورمیانه و شمال آفریقا در عفو بین‌الملل به وضع “تلخ” زندان‌های ایران اشاره می‌کند و می‌گوید بیماری زندانیان سیاسی “بیرحمانه” انکار وسلامتی‌شان به “گروگان” گرفته شده است. او تاکید می‌کند: «دسترسی به امکان مداوا، حق مندرج در قوانین بین‌المللی و قوانین ایران است و قرار ندادن آن در اختیار زندانی نوعی شکنجه محسوب می‌شود.»
در این گزارش به ۱۸ مورد اشاره شده که در آن‌ها وضع زندانی بسیار خطرناک است اما دفتر دادستانی در اغلب موارد حاضر به دادن اجازه انتقال آن‌ها به بیمارستان و یا فرستادن آن‌ها به مرخصی درمانی نیست و حتی توصیه پزشکان را نیز نادیده می‌گیرد و انکار می‌کند.
در چندین مورد نیز یا داروهای آنان قطع شده و یا از داروهای بی‌ارزش برای “درمان” استفاده شده است. هم‌چنین در این گزارش به غل و زنجیر کردن بیماران به تخت اشاره شده که مایه رنج و درد بیشترشان و کبودی دست و پای‌آن‌ها شده است.
زندانیانی که عفو بین‌الملل با آن‌ها مصاحبه کرده به مواردی اشاره کرده‌اند که پزشک در سوء رفتار با زندانی همدست بوده است. پزشکانی که بیماری خطرناک این زندانیان را کم اهمیت جلوه داده‌اند و به جای درمان، تنها آرام‌بخش یا مسکن به آن‌ها داده‌اند.
کارکنان مرد بیمارستان‌ها و زنان زندانی
در گزارش عفو بین‌الملل به وضع وخیم زنان زندانی سیاسی اشاره شده است. گزارش می‌گوید که حداقل درمانگاه زندان اوین به طور کامل توسط کارکنان مرد اداره می‌شود و زندانیان زن با مشکلات بسیار بیشتری روبرو هستند. آن‌ها در موارد متعدد به همین دلیلی از آزمایش‌ها و رسیدگی‌های لازم محروم شده‌اند. هم‌چنین به تهمت و آزار جنسی علیه این زنان به دلیل “عدم رعایت حجاب” اشاره شده است.
عفو بین‌الملل از حکومت ایران خواسته است که هرچه سریع‌تر به محرومیت‌های زندانیان سیاسی از دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی و درمانی پایان دهد.
در این گزارش نام گروهی از زندانیان که در شرایط وخیم سلامتی قرار دارند نیز آمده است. از جمله این افراد زینب جلالیان، یک زندانی زن کرد است که خطر نابینایی او را تهدید می‌کند. خانواده او می‌گویند که علت این مسئله، شکنجه او و زدن سرش به دیوار در زندان است. مقام‌های زندان بارها تقاضای او برای انتقال به بیمارستان را رد کرده‌اند و گفته‌اند که او اول باید “توبه” کند.
امید کوکبی، فیزیکدان مطرح ایرانی که به ۱۰ سال زندان محکوم شده، مبتلا به سرطان پیشرفته کلیه است. نتیجه آزمایش‌های او در ماه آوریل امسال نشان داد که خطر مرگ او را تهدید می‌کند. افراد خانواده او می‌گویند که امید کوکبی مدتی طولانی در انتظار انتقال به بیمارستان بوده است، اما مقام‌های زندان با این انتقال موافقت نکردند و دکتر زندان حتی او را معاینه دقیق نکرده و تنها به دادن قرص‌های مسکن اکتفا کرده است. عکس‌های امید کوکبی که درحال نزار به تخت زنجیر شده، در شبکه‌های اجتماعی انزجار بسیاری را برانگیخت.
افشین سهراب‌زاده، زندانی کرد که به ۲۵ سال زندان محکوم شده است، مبتلا به سرطان معده است و آن قدر در رسیدگی به او اهمال شد که خونریزی شدید معده کرد و تنها آن زمان بود که با قرار وثیقه سنگین با مرخصی درمانی او موافقت شد.
یکی دیگر از این زندانیان عفیف نعیمی، یکی از رهبران انجمن بهائیان است که به ۱۰ سال زندان محکوم شده است. او از بیماری لخته شدن خون رنج می‌برد و نیاز به درمان مداوم ومستمر دارد. عدم دسترسی به دارو و درمان می‌تواند موجب مرگ او شود.
بسیاری از زندانیان سیاسی که از بیماری‌های مهلک رنج می‌برند، برای اعتراض به این رفتار دست به اعتصاب غذا زده‌اند تا شاید مقام‌های مسئول را وادار به واکنش کنند. اما در برخی موارد همین کار منجر به مجازات شدیدتر آن‌ها شده است. از جمله در مورد علیرضا رسولی که به سه سال و نیم حبس محکوم شده بود، اما پس از اعتصاب غذا سه سال دیگر هم به محکومیت او اضافه شد. علیرضا رسولی مبتلا به یک بیماری استخوانی در ناحیه پاست و نیاز به عمل جراحی دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر