حسین رونقی ملکی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین که در چهارمین روز از اعتصاب غذای خود به سر میبرد، دچار خونریزی کلیوی شده و در وضعیت نامساعد جسمانی قرار دارد.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، حسین رونقی، فعال حقوق بشر زندانی که به دلیل ناعادلانه بودن حکم صادره، عدم رسیدگی پزشکی و نگهداری غیرقانونی در چهارمین روز از اعتصاب غذا است؛ در وضعیت وخیم جسمانی قرار دارد.
این زندانی سیاسی در روز نهم فروردینماه، به دلیل ضعف جسمانی به بهداری زندان اوین منتقل شد. وی با کاهش ناگهانی وزن در وضعیت هشدار دهندهای قرار دارد.
مسئولین زندان از حسین رونقی درخواست کرده اند که به اعتصاب غذای خود پایان دهد اما وی اعلام کرده که تا زمان رسیدن به خواسته قانونی خود به اعتصاب غذا ادامه خواهد داد.
«حسین رونقی ملکی» که در اول بهمنماه ۱۳۹۴ با فشار مأموران امنیتی اطلاعات سپاه و دادستانی تهران پس از اجرا گذاشتن وثیقه یک میلیارد و چهارصد میلیون تومانی خود مجبور به بازگشت به زندان اوین شد.
حسین رونقی که علاوه بر بیماریهای گوارشی و کلیوی، به بیماری دیسک کمر و آرتروز گردن و زانو مبتلا شده، علیرغم دستور دادستانی برای مداوا به بیمارستان اعزام نشده است.
رونقی یکی از فعالانی بود که در موج سرکوب اعتراضات مردم در انتخابات ریاستجمهوری سال ١٣٨٨ بازداشت و در سال ١٣٨٩ به ١۵ سال زندان محکوم شد.
ماه گذشته مسئولین زندان طی نامهای به دادستان تهران اعلام کرد که امکانات درمانی و شرایط زندان برای حسین رونقی مساعد نیست. دادستانی تهران نیز در تاریخ ۱۲ بهمنماه پرونده پزشکی حسین رونقی را به پزشکی قانونی کشور ارسال و خواستار بررسی مجدد آن شد.
سازمان پزشکی قانونی کشور ضمن معاینه حسین رونقی و تأیید نامساعد بودن شرایط زندان برای وضعیت جسمانی وی، در تاریخ ۲۱ بهمنماه به دادستانی تهران اعلام کرده است که در صورت ادامه مجازات کیفری، لزوماً باید غذای مناسب، جای مناسب، دارو و امکانات پزشکی در زندان برای وی فراهم شود. این در حالی است که مسئولین همچنان امکانات لازم را در اختیار این زندانی قرار نمیدهند و مانع از درمان او در خارج از زندان میشوند.
پدر حسین در مورد وضعیت جسمی وی به گزارشگر تارنگار حقوق بشر گفت: «از زمان که حسین وارد زندان شده دارو و غذای مناسب در اختیار حسین قرار ندادهاند و همچنان جای خواب مناسب در زندان ندارد».
پدر حسین رونقی دراینباره گفت: «آقای لاریجانی فکر کند این پسر خودش است که برایش سی سال زحمت کشید است. آیا با فرزند خودشان اینگونه برخورد میکنند؟ کوچکترین بیماریهایشان در خارج از کشور حل میکنند. پسرم در محرومترین شهر استان آذربایجان بزرگشده است. بیمارستانی که برای این شهر ساختن هیچ امکاناتی ندارد که مردم مراجعه کنند. باید برای بیماری پسرم به تهران میرفتیم. هفت بار پسرم تحت عمل جراحی قرارگرفته است».
وی ادامه داد: «من از همه مقامات تقاضا دارم پسرم را آزاد کنند. برای همه مقامات نامه فرستادم که این بیمار است نگذارید به زندان برود. چرا باید جایی باشد که حتی نمیتوانند داروهایش را بدهند. برای پسر پروندهسازی کردهاند و حالا میخواهند جانش را بگیرند».
