نوشته شده توسط فعال بلوچ
کمپین فعالین بلوچ- پس از تخریب مسجد شیخ فیض مشهد، که شب هنگام در ساعات پایانی 11 بهمن 1372 آغاز و تا بعد از ظهر 12 بهمن ادامه پیدا کرده و به طور کامل تخریب و تبدیل به پارکی به نام "گل نرگس" شد، جامعه اهل سنت ایران به شدت نگران شدند،
و با توجه به ارتباطات نزدیک تر خراسان و بلوچستان، مردم در بلوچستان از شنیدن این واقعه به شدت بر آشفته شده و روز بعد از واقعه تخریب مسجد اهل سنت در مشهد، جمع بسیار بزرگی از مردم در مسجد مکی زاهدان جمع شدند، مولانا عبدالحمید اسماعیل زهی امام جمعه اهل سنت زاهدان وقتی احساسات مردم را دیدند تلاش کردند که احساسات آنها را کنترل کنند و گفتند: "الان که مسجد شیخ فیض را تخریب کرده اند نباید اجازه دهیم اتفاقی بیفتد که واقعه مسجد شیخ فیض تحت تاثیر قرار گرفته و فراموش شود" دکتر عبدالرحیم ملازاده که در آن صحنه همراه مولانا عبدالحمید و در دفتر مسجد بودند به این موضوع اشاره می کنند.
ماموران انتظامی و امنیتی که وضعیت عمومی شهر را سنجیده و انتظار هر نوع واکنشی از سوی مردم داشتند و تجمع مردم در مسجد مکی را دیده بودند کل منطقه را به محاصره در آورده و کنترل می کردند. هنگامی که نماز ظهر روز 12 بهمن روز تخریب مسجد شیخ فیض در مسجد مکی زاهدان اقامه شد دکتر عبدالرحیم ملازاده از بلندگو های مسجد نیروهای انتظامی را خطاب قرار دادند و از آنها پرسیدند که چرا مسلح شده و مسجد را به محاصره در آورده اید؟ که فرمانده نیروی انتظامی در پاسخ گفت: که هدف ما برقراری امنیت است. اما نه از شما بلکه از دست نیروهای دیگر... که به گفته دکتر عبدالرحیم منظور وی نیروهای سپاهی و بسیجی بودند که قصد حمله به مسجد را داشتند.
و همانگونه نیز شد، نیروهای لباس شخصی به مسجد و مدرسه دینی حمله کردند، هلیکوپتر های نظامی از هوا به سمت مسجد تیراندازی کرده و از زمین ده ها نفر نیرو وارد مسجد و مدرسه دینی شده و شروع به شلیک و تیراندازی مستقیم به سمت مردم کردند، به گفته شاهدان عینی تیراندازی ها به سمت مردمی که در به طور مسالمت آمیز در مسجد جمع شده و هیچ چیزی به دست نداشتند کاملا فله ای و خودسرانه بود تا جایی که آمار ها از کشته و زخمی شدن 100 نفر حکایت دارند که بنابر آمار رسمی مسئولان مسجد مکی در این واقعه دستکم 8 نفر کشته و 90 نفر زخمی شدند، منجمله حافظ عبدالله منگل موذن مسجد مکی که قطع نخاع شد. فرش ها و در و دیوارهای داخلی مسجد و مدرسه دینی مکی پر از خون شده و آثار تیر تا مدتها بر در و دیوار های مسجد و مدرسه دینی و مناره های آن وجود داشتند. و بیش از 300 نفر بازداشت شدند. ماموران امنیتی از زخمی شده ها و خانواده های آنها تعهد گرفت که در این زمینه اطلاع رسانی نکنند و حتی بسیاری از زخمی ها از ترس اینکه بازداشت نشوند به بیمارستان مراجعه نمی کردند.
آن روز یکی از سیاه ترین روزهایی است که جمهوری اسلامی در کارنامه فشارهای خود بر علیه اهل سنت و ایرانیان دارد و میرفت که بسیاری از اهل سنت زاهدان و طلاب و اساتید مکی قتل عام شوند اما در عین حال که این واقعه یک فاجعه بزرگ و یک جنایت برنامه ریزی شده بود بدلیل ترس و وحشت مردم و نبود رسانه و از آنجا که ماموران امنیتی به مدت نزدیک به دو روز مسجد را تحت کنترل گرفته و آثار تیر اندازی را از داخل مسجد وآثار خون ها را از فرش های مسجد پاک کردند و همزمان با برقراری حکومت نظامی در شهر زاهدان و اطراف مسجد مکی و برخورد با هر گونه تردد تا جایی که توانست از رسانه ای شدن جزئیات بیشتر این ماجرا جلوگیری کردند. این در حالی است که این واقعه به هیچ عنوان کمتر از واقعه کوی دانشگاه و یا وقایع حمله به معترضان در اعتراضات پس از انتخابات سال 88 نبود.
پس در روز 12 اسفند که همزمانی آن با ایام دهه فجر تصادفی نیست یاد آن کشته شده ها و آن وقایع تلخ را زنده نگه می داریم به امید آنکه حق و حقوق پایمال شده اهل سنت در حکومت جمهوری اسلامی به آنها باز گردد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر